Walking and Animal Stories

  Na onze overweldigende dag, besloot ik om dit gevoel even te beschrijven in een blogpost. vandaag hadden we extra geluk, want doordat ze regen voorspeld hadden en met de corona, was het park bijna leeg. Het park heeft een capaciteit voor 2000 bezoekers en er waren maar 40 personen aanwezig. Terwijl Jerry alles regelde aan de kassa hoorden we een brullend geluid, dit was het geluid van de koning onder de dieren. We namen het wandelpad en droomden even weg in een stukje avontuurlijk Afrika op de savanne tussen olifanten en giraffen en we waanden ons als ontdekkingsreizigers.      Dan sta je ineens oog in oog met bruine beren en de mooie zilvervossen en kon je het concert horen van huilende witte wolven, dit allemaal in het indrukwekkende berenbos. In het exotische decor van de Tropenhal omringd door vogels in vrije vlucht, rode vari's, padda’s, de Koningsglansspreeuw, landschildpadden.... dat met watervalletjes en oerwoudplanten, zo gaf het echt een tropisch gevoel. ...

  Ondertussen is het al oktober en is ons team gelukkig weer voltallig. De honden zijn weer mee en wij gedrieën. Ook al heeft Jerry het nu zwaar te verduren, ben ik en Mieke toch heel blij dat Jerry er weer bij is. Goed, het is nu geen grote wandeling, maar beter iets dan niets wandelen.Waarom we voorzichtig zijn kan je lezen in de blog van Tongeren. We besloten richting Rukkelingen-Loon te rijden om daar te gaan wandelen “Het verborgen moois van Hornebos”. Na zo’n twee kilometers wandelen stopte Jerry en haalde zijn drone tevoorschijn om beelden te maken van uit de lucht, dit geeft nu voor de blog wel extra sfeer beelden. Dat dit één van de mooiste jaargetijde van het jaar is, kan men echt niet ontkennen. Stilaan verkleuren de groene bladeren in zacht gele okerbruine kleuren, de bessen die met fel rode kleuren afsteken, de talrijke zwammen en paddenstoelen die zich ontplooien.  Hier en daar zie je nog enkele bloemen, ik zou durven zeggen de laatbloeiers. De heerlijke bosg...

  Vandaag een start die anders is dan anders. Met mijn Jumper rij ik richting naar mijn wandelkompanen, al ga ik nu enkel wandelen met Mieke. Mijn voertuig laat ik bij hen aan de deur staan en neem het stuur over van Jerry, dit is al anders dan ander.  Met een luxe wagen breng ik eerst Jerry naar een ziekenhuis te Hasselt, want vandaag is er voor Jerry een ingreep gepland, een portacad word onderhuids geplaatst. Deze zal enkele maanden blijven zitten tot alle chemokuren voorbij zijn. Met Mieke rij ik verder richting Tongeren om de stadswandeling te doen.  Het is wandelen zonder de honden en Jerry en dit voelt ook al zo raar aan. De wagen parkeerden we aan de hondenweide waar het eindpunt was van de vorige wandeling. Als we uitgestapt waren dan viel ons oog op het verdwenen plein waar honden vrij konden rondlopen. Alle bomen waren ze aan het vellen en het waren één voor één kanjers van bomen, mijn hart deed pijn om dit te zien en ben benieuwd wat hier gaat komen. ...