Walking and Animal Stories

Bij het vroege ochtendgloren schijnt eindelijk na lange periode de zon. Na stormen en regen is het vandaag tijd te profiteren om te gaan wandelen, want voor de komende dagen zou het weer voor een heel week regen en rukwinden zijn. Gelukkig niet meer zo hevig als de voorbije 4 weken wanneer er honderd per uur gemeten werd. Samen met Mieke en Jerry is het ons derde Belgisch traject van camino Limburgica en starten we te Opoeteren, maar eerst zetten we de fiets af te As. Eventjes werd er gedacht dat we in de Ardennen zaten, we starten dan ook met een kuitenbijter. Als je dan aan de top van een heuvel of berg bent, dan krijg je toch steeds een mooie beloning. Zo krijg je steeds prachtige panorama zichten . Lucht is gekleurd met blauwtinten en witte wolken terwijl verschillende soorten vogels weer van zich laten horen met hun symfonieën. Groeiende stengels, ontluikende bladeren, de eerste voorjaarsbloemen met een innerlijke en uiterlijke schoonheid laat ons weten d

5 februari ’20 de dag van de tweede etappe. Ruiten van de wagen ijsvrij maken want het had gevroren. Onderweg kon ik van het bevroren landschap genieten. Op de ring van Hasselt stond ik stil wegens wegenwerken en kon boven de kale bomen de goud-gele-bol zien opkomen.  In mijn gedachten zegde ik “zo’n februari zon is wel mooi meegenomen tijdens de wandeling”. Aangekomen bij Mieke en Jerry, snel nog een babbeltje, de fiets laden en we reden richting Opoeteren om daar de fiets af te zetten. Van hieruit reden we dan met de wagen verder naar het eindpunt van de eerste etappe te Heppeneert , waar dan vandaag onze start is. Het was iets na 10 uur dat we de wagen parkeerde aan bedevaartsoord . Ondertussen is de mooie gekleurde zon verdwenen achter wolken en temperatuur was nog -2°C. Niet dat dit mij afschrikt, want ik hou wel van dit fris weer zolang het maar niet regent. Eens de honden aangelijnd en rugzakken aan, zette we de eerste stappen van etappe 2.   Langs