Walking and Animal Stories

  Mijn gedachten sprak!!! “trek je wandelschoenen aan, zet alle zintuigen wijd open en zie, hoor en ruik het voorjaar”. Al zijn we nog midden winter er is bij dit mooie zonnige dag bij een temperatuur van 19°C al heel wat leven te bespeuren. Deze wandeling had ik al maanden geleden geplant en vandaag was het zo ver. Een wandeling met drie kastelen, een ruïne en twee natuurgebieden. Wilgenkatjes donzig zilverkleurig aan de tak, tegen 't licht hangende slingertjes van goud, de hazelaar staat in bloei. Een groepje mussen en duiven kleuren het straatbeeld, met zijn allen beginnen ze weer nesten te bouwen. Glimlachende sneeuwklokjes staan in bosjes over een uitgestrekt gebied. Mijn aandacht gaat naar het geroffel van een bonte specht, er waren meerderen te horen tijdens mijn tocht en kon toch ene spotten. Ook de vinken, sijsjes en meesjes zijn alweer te horen, betrap potige beestjes en een lieveheersbeestje. Staar ik naar het water, zie ik eenden zwemmen met hun gesnater. In de

  Krokusvakantie is genoemd naar het eerste knolletje die je tuin siert. Een krokus heeft een positieve ingesteldheid. Het is de leider van het komend seizoen. In zijn eenvoud en bescheidenheid, leidt hij ons zachtjes naar gezelligheid. Zaterdag avond waren mijn kleinkinderen er al, maar tijdens de zonnige zondag kon ik niets leuk met hen gaan doen wegens een afspraak die al een tijdje vast lag. Mijn schoondochter Anna en mijn zoon Kris hebben zich met hen bezig gehouden. De zon scheen zo heerlijk en we keken eens om ons heen, wat gaan we doen en waar gaan we heen. Een week vol activiteiten, ook de maandag al was deze een koude en een natte dag. Maandag starten we met de stokkenmannen wandeling te Genk. De wandeling hebben we volledig gedaan, de opdrachten hebben we halverwege gestaakt.  Het begon plots te regenen en was verschrikkelijk koud.  De boekjes met de verhalen en opdrachten gaan we bij een volgende keer gebruiken als het niet regent. Toch hebben we enkele mooie plaatjes

  Als er in de Limburg of in de Ardennen geen sneeuw te bespeuren is, dan maar richting Massenhoven. Zoë is steeds gelukkig in de sneeuw, nu ik hou ook wel van de sneeuw J . Zo hebben we onlangs gewandeld te Mützenich en te Sart , de ene wandeling uitdagender dan de andere in de sneeuw. Nu vandaag was het ook uitdagend, wel op een ander manier. Zoë voelt haar soms bedreigd door andere honden en vandaag was het een wandeling met drie andere die ze totaal niet kende. Zoë en de Mechelse herder Kay reageerden bij de start wel op elkaar en ik zegde “laat ons ineens wandelen, ze gaan elkaar seffens wel aanvaarden”. Driehonderdmeters verder aan een voetbalterrein werd Joske (pinkster) los gelaten, iets later Truus (Husky) en Kay. Mmm, dan laat ik Zoë ook los, want als ze aangelijnd is dan zal ze zeker in verdediging gaan. Ongelooflijk maar waar, het klikte goed en konden we een rondje gaan wandelen in de vallei van de Tappelbeek. Nu heel veel over deze wandeling kan ik niet vertell