Walking and Animal Stories

  Een heel verschil voor vertrek met Zoë, bij de voorgaande keren had ze niet echt zin om te gaan wandelen en vandaag bij het zien van haar lijn kreeg ze het vliegend zot, ze sprong zo hoog dat ze mij bijna omver duwde. Zoë sprong ook heel gretig in de auto Bench en bij aankomst op locatie van de wandeling zocht ze achter Daphne en Marty. Deze twee Shelties waar ze meestal samen mee op stap gaat, zijn al hele tijd niet meer van de partij.   Vandaag ben ik gestart met als doel om terug wat voorjaarsbloeiers te bewonderen zoals de wandeling te Gors-Opleeuw . Nu was de locatie een dorp in het arrondissement Maaseik van de provincie Belgisch-Limburg, samen met het dorp Erpekom vormt het een deelgemeente van de stad Peer. Langzaamaan ontwaakt de natuur nu echt, want bij mijn vorige wandeling te Hasenell – Hill leek alles zo doods te zijn. Als eerste ontmoete ik de Stinkende Gouwe of ook wel eens wrattenkruid genoemd, wat later op de dag kwam ik wel heel der bossen van dit plantje tegen

  Wat normaal een bivak wekende moest zijn, is veranderd naar een wandeldagje met Karin en Frederik. Aangezien ik al maanden last heb aan AC&SC gewrichten, is het onmogelijk om een rugzak met bivak inhoud te dragen. Om dan toch iets aan het wekend te hebben trokken we richting Eupen en parkeerden we de wagen aan stuwdam Wesertalsperre . Het zonnetje scheen en toch nog frisjes wandelde we een gevarieerd bos in met beuken, eikenbomen en ten slotte dennen. We dalen richting de Weser/Vesder is een rivier van 60 km lengte in de Ardennen, waarvan ze de noordelijke grens vormt. Ze behoort tot het stroomgebied van de Maas en loopt bijna geheel door de provincie Luik. Haar belangrijkste zijrivieren zijn de Ghete, de Helle, de Gileppe en de Hoëgne. Frederik liep een stukje voor, terwijl Karin en ik bijna van de sokken gereden worden door mountainbikers, we hoorden ze echt niet aankomen. Gelukkig konden we snel weer genieten van de rust. Mij werd het snel duidelijk dat ik met mijn benen