Stadswandeling Tongeren

 

Vandaag een start die anders is dan anders.

Met mijn Jumper rij ik richting naar mijn wandelkompanen, al ga ik nu enkel wandelen met Mieke. Mijn voertuig laat ik bij hen aan de deur staan en neem het stuur over van Jerry, dit is al anders dan ander.  Met een luxe wagen breng ik eerst Jerry naar een ziekenhuis te Hasselt, want vandaag is er voor Jerry een ingreep gepland, een portacad word onderhuids geplaatst. Deze zal enkele maanden blijven zitten tot alle chemokuren voorbij zijn.

Met Mieke rij ik verder richting Tongeren om de stadswandeling te doen. 

Het is wandelen zonder de honden en Jerry en dit voelt ook al zo raar aan.

De wagen parkeerden we aan de hondenweide waar het eindpunt was van de vorige wandeling.

Als we uitgestapt waren dan viel ons oog op het verdwenen plein waar honden vrij konden rondlopen. Alle bomen waren ze aan het vellen en het waren één voor één kanjers van bomen, mijn hart deed pijn om dit te zien en ben benieuwd wat hier gaat komen. Het was echt een mooie plaats om met je hond hier tot rust te komen.

Zo triest om dit te zien, ach, ze zullen wel een rede hebben om alles plat te leggen. Hopelijk niet om alles vol te bouwen. Goed we mogen hier niet blijven bij stil staan en wandelen via de Jeker 

richting de Moerpoort “een poort naar vroeger” .  De Moerenpoort is de enige bewaarde middeleeuwse stadspoort en  is een van de zes stadspoorten uit het middeleeuwse Tongeren.

De stad ontwikkelde zich van een Romeins legerkamp tot een Gallo-Romeinse nederzetting. Voordat de Romeinen er in de 1e eeuw v.Chr. binnenvielen, werd het gebied rond deze stad bewoond door de Eburonen.

Na het bewonderen van de poort gingen we  onderdoor en hielden links aan, zo kwamen we langs een zij-beek van de Jeker en zag je een schilderachtige torentje dat  deel uit maakt van de middeleeuwse verdedigingsmuur. 

De halfronde constructie uit de 13de eeuw is hoofdzakelijk vervaardigd uit silex afkomstig van de Romeinse Muur.

Over een brugje naderen we het Sint-Catharinabegijnhof. Al van voor 1239 waren er begijnen in Tongeren. De dames die noch voor een huwelijk, noch voor een kloosterleven kozen, installeerden zich hier definitief en  bouwden hier de ‘juffrouwen’ een zelfstandig leven op. Zoals elk begijnhof waar ik ooit ben door gewandeld voel ik steeds een speciale sfeer. Komt het door de smalle straatjes, steegjes of de huisjes met kleine raampjes. Ach ik weet het niet, het voelt goed aan, een rustgevend gevoel.

Langs de stadsomwalling ging het richting een trechtervormig plein “de graanmarkt”, waarvan de noordzijde wordt ingenomen door de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek.

De zuidwestzijde door het stadhuis. Hier bevond zich oorspronkelijk de lakenhal. Ook het stambeeld al kijkend naar  Onze-Lieve-Vrouwebasiliek  genaamd Ambiorix staat hier in het middelpunt.  

Ten tijde van Julius Caesars verovering van Gallië was Ambiorix koning van de Eburonen, een Gallische stam die leefde in een gebied tussen de Maas en de Rijn. Zijn naam betekent ‘rijke koning’.

Aangezien er hier op het plein markt is, besloten we om niet lang te blijven in deze coronatijden en verlieten van hieruit de binnenstad richting waar iets meer natuur is.

Bij een eerdere wandeling passeerden we ook het kasteel vanBetho, van hieruit gaan we langs Pliniuspark waar we enkele juffers sierlijk zagen rondvliegen boven een plas. 

Aan de vijver spotte we een reiger en eenden.

We naderde het punt waar de wagen geparkeerd staat en zeg nog tegen Mieke “raar dat Jerry nog niets heeft laten weten”.

Onderweg naar huis kregen we te horen dat Jerry eindelijk het ziekenhuis mocht verlaten en we haalde hem op. Vanaf nu zal hij over een periode van maanden een chemokuur krijgen en hopen dan na de zware behandeling dat we de Compostella samen terug kunnen herstarten.

De tocht van onze wandeling vind u hier in GPX-bestand, ook meerdere foto's vind u in het album

Mieke's verhaal kan u hier lezen.