Walking and Animal Stories

  Elk jaar kijk ik uit naar sneeuw, ook deze winter houden ze mij niet binnen.   Vandaag zetten we weer vrolijk voetstapjes in de sneeuw en dit nu met Jerry. Drie dagen geleden was ik enkel met Mieke gaan wandelen “Croupet du Moulin” . Waar we drie dagen geleden de Hoëgne hadden verlaten, daar zijn we vandaag   gestart.  Men kon heel duidelijk zien dat er heel wat volk het voorbije weekend hier gepasseerd zijn geweest. Gelukkig had ik mijn sneeuwkettingen weer bij om onder de schoenen te dragen, voor de veiligheid heb ik van mijn paar ééntje aan Mieke gegeven zodat zij veilig mee kon wandelen. Het pad is smal, soms steil en vaak glad door het platgewalst sneeuw en de nacht dat het hier gevroren had. We moeten vaak van de ene naar de andere oever met trapjes en bruggetjes maar het is er zo oogverblindend mooi, dit tijdens elk seizoen. Van de week was het moeilijk om het juiste pad te volgen waar Mieke en ik onze eerste voetafdruk in de verse sneeuw konden zetten. Vandaag was h

  Enkele dagen geleden had ik aan Mieke beloofd na mijn wandeling te Losheimergraben, om samen te gaan wandelen door de sneeuw. Natuurlijk had ik haar wel gezegd dat het door de week zal zijn en niet op een weekend, dan wil iedereen lekker in de sneeuw gaan wandelen en ik hou het liefst van rust. Normaal had ik gepland om terug naar de Oostkantons te trekken. Nu had het deze nacht flink gesneeuwd en lag er al een sneeuwtapijtje net voorbij luik en had ik besloten om niet verder te rijden dan nodig is. De wagen werd geparkeerd aan het kerkhof te Sart (een deelgemeente van de Belgische gemeente Jalhay in de provincie Luik), vlak naast de hoofdbaan en moest ik niet de dicht besneeuwde zijbaantjes op rijden. Mieke geef ik één sneeuwketting van mijn paar die je onder de schoenen aan doet. Deze zijn heel handig als je op plat gereden of gelopen sneeuw moet wandelen, dit beperkt valpartijen tijdens het uitschuiven. Na een kleine kilometer langs de hoofdbaan gaan we richting het centrum van