Walking and Animal Stories

Al een hele tijd had ik kriebels om de Ninglinspo of de Hoëgne te gaan verkennen.  Dit vanwege ik al zoveel mooie foto’s had zien voorbij komen op de beruchte facebook. Meer dan een maand geleden stonden we al aan de Ninglinspo, deze ging niet door omdat er op dat ogenblik een drijfjacht bezig was. De jacht was dan ook nog eens met een maand verlengt en werden de wandelingen voor de Ardennen dan ook voor die periode uitgesteld. Gisteren avond mijn wandelkleren en stevig schoeisel klaar gezet, samen met mijne rugzak. Het fototoestel geladen en het gpx bestand op mijne garmin gezet. Deze morgen vertrok ik eerst richting Hasselt om Mieke en Jerry met hun Shelties op te halen en vervolgens   reden we richting Jalhay. De Ninglinspo zullen we dan later op het jaar doen.  Omdat er veel gesproken werd dat het vandaag een moeilijke wandeling zou zijn, heb ik de oudste hond “Tidus” thuis gelaten. In de bocht van Royompré te Jalhay is een parking waar we de wagen parke

Klik op foto voor album Vandaag was het weer de dag om onze wandelschoenen aan te doen en trekken we door de platwijers, ook wel eens het land van 1001 vijvers genoemd. Het is een waterrijk gebied omgeven van prachtige fauna en flora, in het midden van Limburg. Het gaat om een aaneenschakeling van meer dan 1000 vijvers verspreid over zeven verschillende gemeenten. Vandaar dat dit gebied ook beschouwd wordt als het grootste aaneengesloten vijvergebied van Benelux ! Deze mozaïek van diverse soorten vijvers is geen natuurlijk landschap. De oudste plassen dateren uit de vroege middeleeuwen doordat er turf gestoken werd of ijzer en ijzerzandsteen gewonnen werd. Later in de middeleeuwen werden de eerste vijvers aangelegd. De volgende eeuwen werden er stelselmatig meer vijvers bij aangelegd, voor viskwekerij. Nog steeds worden er op de dag van vandaag nog enkele vijvers voor professionele visvangst gebruikt. De andere vijvers dienen voor recreatie en/of natuurbehoud. Het spree

De Maagdentorten: Op maandag 25 & dinsdag 26 februari 2019 kan men niet gaan wandelen omgeving de maagdentoren. Het artikel is in "het laatste nieuws te lezen" klik   HIER

Voor album klik op foto De dag begon weer vroeg terwijl de winter op zijn einde loopt,   was er een mooie zonsopkomst. We stapten in de wagen en met de verblindende laaghangende zon reden we richting  het oog van Sint Pieter te Maastricht, waar de wagen geparkeerd werd. We maakten ons klaar voor een wandeltocht, om te genieten van landschappen en natuur. De honden zijn aangelijnd en vertrokken via het Sint Pieterpad aan ons wekelijks avontuur. Als eerste kom je langs het imposante fort Sint-Pieter , dat dateert uit de 18 de eeuw.  Eens we bovenaan kwamen had je een uitgestrekt grasveld, Dit is de Sint Pietersberg .  Over de uitgestrekte vlakte hadden we het even moeilijk om op de juist uitgestippelde weg te geraken, die op de wandel gps geprogrammeerd was.    Na wat kriskras geloop arriveerde we aan het panoramisch zicht van de mergelgroeve , het was een indrukwekkend uitzicht. Aan de westelijke kant van de berg kon je kijken over het Jekerdal en i

Rubens op bezoek. Het huidig Ekers grondgebied kent een geschiedenis die veel verder teruggaat dan het ontstaan van de huidige dorpskern in de Middeleeuwen. Het archeologisch onderzoek dat de voorbije decennia werd uitgevoerd toont een vrijwel continue bewoningsgeschiedenis aan. Sporen uit de steentijd, de brons- en ijzertijd, de Gallo-Romeinse periode, de Middeleeuwen en de postmiddeleeuwse periode kwamen her en der aan het licht. In het kader van ‘Antwerpen Barokjaar 2018. Rubens inspireert’, werd een klein beetje geschiedenis in levende lijve gebracht. Je kwam tijdens deze kasteelfeesten, alles te weten over het Hof van Ursel, een van de buitenverblijven van Pieter Paul Rubens en kan je ook het schilderij “ De Slag bij Ekeren ” van Peeter Verdussen bewonderen. Het was een groot feest op het domein van kasteel Veltwijck , met ook dit jaar een riddertornooi met échte ridders te paard. Niemand minder dan de Zwaardridders van SInt-Joris. Het park werd omgetoverd tot

klik op foto voor album Een feest te Geraardsbergen, voor ridders en jonkvrouwen en kreeg de naam Adrianopolis. De benaming komt van “ Slag bij Adrianopel ”. Een middeleeuwse setting met diverse attracties, animaties en activiteiten voor jong en oud vormen het decor voor 950 jaar Stadskeure Geraardsbergen. Je kon er genieten van middeleeuwse leven, vervlogen ambachten, lekkernijen en van middeleeuwse strijdkunsten. Troubadours zorgen er voor de muzikale noot. Voor de allerkleinste het leuke ringsteekspel met pony’s. Wegens een groot succes kwam het in de krant te staan artikel   vind je hier .

Maagdentoren-feesten klik op foto voor album Wegens het succes van de voorbije jaren is deze de derde editie van de Maagdentorenfeesten . Deze word steeds verzorgd door vzw Maagdentoren . De bezoekers kwamen uit heinde en verre op dit gezellig en sfeervol evenement. De Maagdentorenfeesten dat jaarlijks plaatsvind kort bij de Markt   gelegen te Zichem ( Scherpenheuvel-Zichem ), heeft een waaier van spectaculaire acts met onder meer ridders, jonkvrouwen, paarden,   roofvogels en veel meer. Ook hier waren onze pony’s van de partij en dit vinden de kinderen steeds fijn.

Maagdentoren feesten klik op foto voor album Het was bewezen dat de Torenfeesten in Zichem aanslaat. Bij deze tweede editie kwamen weer honderden toeschouwers naar de Maagdentoren en genoten van een brede waaier van attracties, lekker eten en een goeie pint. Jong en oud toonden alleen tevreden gezichten. Ook hier konden de kinderen deel nemen aan het ringsteken van op de rug van een pony. De Maagdentoren van Zichem kon je ook bezichtigen.

Het volledig album klik hier Iedereen klein en groot zette zich schrap voor een magische dag vol spektakel en betovering! Men kon in de huid van een stoere ridder of jonkvrouw kruipen, de ene echte eenhoorn ontmoeten, geniet van spectaculair theater en de kinderen konden van op de pony deel nemen aan ringsteken. Ondertussen kon je de geheimen van de eeuwenoude abdij van Herkenrode ontdekken.

KORTE SAMENVATTING Mijn ervaring: ​De eerste dag van vertrek was op 24 juli en de dag van aankomst was 7 augustus 2018 Voor mij was dit voor de eerste keer om zo’n tocht te doen. Je bekijkt het leven dan ook helemaal anders. Men komt op plaatsen waar men anders niet geraakt of komt, je kan ook veel meer dingen bewonderen vanaf je bokzit. Zo’n tocht is niet te onderschatten, het vraagt veel mentale inspanning. Je hebt meer in het oog te gouden dan enkel maar de baan. Alle plaatsen waar we hebben overnacht, hebben ze ons met open armen ontvangen en ook verwend met veel lekkers. Hiervoor ben ik ook alle gastheren en vrouwen heel dankbaar voor. Mensen spreken je sneller aan en zijn ook behulpzaam, zeker wat voor ons het water betreft. Met die hete dagen zaten we snel door onze voorraadwater. Vele mensen stonden vol verwondering dat ik dit op mijn eentje deed. Het gevoel op mijn eentje had ik zeker niet met het gezelschap van mijn dieren. De pech:   Uiteindel

AARTRIJKE - RAVERSIJDE De laatste dag is aangebroken, nu gaan we de laatste kilometers afleggen. Ook nu waren we om 6 uur ingespannen, na dat mijn kamp-je was afgebroken en de dieren hun portie eten had gegeven. Het was deze nacht zo heerlijk dat ik gewoon in mijn hangmat onder de sterrenhemel heb geslapen en dus niet veel moest afbreken. Men kan niet geloven in hoe een topvorm de pony's vandaag zijn. Vanaf deze mijlpaal die we onderweg tegen kwamen zou het nog maar 28 km zijn. klik op foto Ze hebben reeds 17 km afgelegd waarvan 10 km gedraafd, ze waren bij manier van spreken niet te houden. Hier in de streek geraakte men niet op stille wegen, hier is alles zo smal afgezet dat zelfs een fietser er niet door kon. Zo gingen we dan langs de grote banen richting Raversijde. Ook nu kreeg ik meldingen uit elke hoek van België dat er een zwaar onweer opkomst was en je kon het ook voelen. Het was drukkend warm, ondanks de pony’s echt in hun nopjes waren en een goed tempo

PITTEM - AARTRIJKE Het was nog muisstil als ik de pony’s eten gaf en ze nadien uit de wei haalde om ze klaar te maken. Nu is het richting Aartrijke en kijken al uit naar morgen, naar onze laatste dag. Met op de achtergrond de kakelende haan verlaten we ook hier het erf bij het opkomen van de zon. Zo vroeg in de ochtend is het toch wel zalig rijden, dan geniet je nog van de koele uurtjes en het gezang van de vogels. Een beetje verderop ontmoete ik Gabriel , de man wist mij te vertellen dat hij elke dag 20 km ging wandelen en op een gegeven ogenblik vertelde hij zijn leeftijd. Nu zou ik dit nooit aangegeven hebben, de man was 81 jaar. Het was ongelooflijk hoe kwik hij nog was, het filmfragmentje kan je op facebook terug vinden. Iets voorbij het station van Lichtervelde hielden we onze eerste korte pauze en waren inmiddels al 9 km verder. Hoe dichter we bij Torhout komen, hoe meer we van de ene omleidingen in de andere kwamen. Het was echt frustrerend en dacht we

OLSENE - PITTEM ​Het zijn lange dagen want ook vandaag waren we vertrokken om 6 uur. De voorbije nacht was het heel koel, door dat de grond nog warm was van weken aan één stuk schijnen van de zon, zag je over de akkers en de velden nevel. Als we de problemen niet hadden met de disselboom dan hadden we heel wat kilometers langs de Leie gereden. Nu kan ik dan toch nog even   genieten naast de rivier en kan ik jullie zeggen dat we in de leiestreek zijn. Langs kleine dorpjes van Dentergem en Meulebeke, genoten we terug van onze tocht. De pony’s zijn weer in form, de oortjes naar voor en mooi in de strengen/trekriemen. De temperaturen schoten zo weer de hoogte in waardoor we vandaag ook meerdere pauzes hebben ingelast. Vandaag hebben de pony’s ook veel meer gedronken dan over de rest van de tocht. Natuurlijk kwam ik vandaag niet toe met ons water, waardoor de gastheer waar we deze nacht gaan verblijven ons extra water heeft gebracht. Klik op foto Het enige wat ons een

OLSENE Met de rust dat de pony's gisteren hadden, is er vandaag ook een dag rust voor hen. Gisteren na de herstellingswerken en ons tot hier gebracht te hebben, had ik nog mijn groom gebeld. Met de vraag of hij mij kon komen halen, zodat ik mijn wagen die nog te Antwerpen stond kon gaan halen. Zo kon ik vandaag het rijtuig weer aanvullen met voorraad en nadien werd de wagen naar Raversijde gebracht op ons eindpunt. De vermoeidheid sloeg ook bij mij toe, van zodra alles weer op punt stond om morgen te vertrekken, was ik gewoon als een blok in slaap gevallen. Hiermee kan ik dan niet zoveel over deze dag vertellen als alleen dat we hier ook in de watten werden gelegd door het gastgezin. Onder een prieel dat mooi dicht begroeid was en een romantische sfeer gaf, hebben we samen genoten van een heerlijke BBQ.

SLEIDINGEN - OLSENE De pony’s werden ingespannen na hun ontbijt, ze werden door het gastgezin echt wel in de watten gelegd. Er werd onder hun voer elektrolyten toegevoegd om aan te sterken en we kregen ook voor de komende dagen mee. De hitte die we doorstaan neemt veel van onze energie af en hebben ze wel wat extra nodig. Omstreeks 8u waren we weer op de baan en vandaag is het een traject van 40 km. Djucka was van bij de start beginnen hangen naar buiten, dus weg van de dissel. Het was duidelijk dat ze moe is. Er werden dan wat meer commando’s gegeven aan Flupke, zodat hij iets meer aan het werk is, zo kon Djucka uit de strengen komen. Tegen de pony’s was ik nog aan het zeggen dat ze morgen een rustdag hebben en dat ze vandaag ook extra rust pauzes krijgen.   Eigenlijk was het moed inspreken voor ons alle. Als je zoal enkele dagen alleen met je dieren onderweg bent, dan babbel je wel veel naar hen toe en dit vinden ze echt wel leuk. We gingen over de Lievetragel, die loop

WAASMUNSTER - SLEIDINGEN In den donkere ingespannen zodat we voor zonsopgang weer op de baan zijn. Dit om zoveel mogelijk kilometers te doen tijdens de uren dat het nog aangenaam fris is.   Vandaag zou het een trip zijn van 45 km, dus één van de langste over heel de tocht en dan ook nog ene van de warmste dagen. Langs het natuur domein ( Molsbroek ) te Lokeren, zette we onze avonturentocht verder en kon men genieten van de opkomende zon. Het was vandaag snik heet, het was weer 30°C. Eigenlijk wij als mens zien er meer van af dan de pony’s of beter gezegd “wij als mens klagen sneller dan de dieren”. Nu helemaal in het begin van dit avonturenverhaal, had ik al gezegd dat we deze tocht enkel in stap gingen afleggen en dat er alleen gedraafd zal worden indien nodig. Al stappend geraakt men het verst. De stilte ging over in een orkest van de fuut, zomertaling, waterral, porseleinhoen, zwartkopmeeuw en nog veel meer vogelsoorten die daar leven. Geregeld zag men ook de jonge

SINT-GILLIS-WAAS NAAR WAASMUNSTER ​Gisteren nog vergeten te vertellen dat we een stukje bewandeld hebben op de route van expeditie Reynaerd de Vos Klik op foto Deze morgen om 7h30 vertrokken en kreeg van vrouw des huizes nog verse koffie mee 👍 Kort nadien kwamen Alex en Lindsay mij nog na gereden met de fiets, om te zeggen dat ik een fout weggetje genomen had en dat ik mijn douch zeep vergeten was. Was zo lief van hen en ik voelde mij zo gegeneerde. Gelukkig konden ze mij nog uitleggen hoe ik terug op de goede weg kon geraken. Na 2 uur stappen hielden we pauze, als ik mij niet vergis was het aan de Heerbaan te Kemzeke en in de verte hoorde ik hoefgetrappel. Ze kwamen dichter en dichter, ja het waren de Tinkers van Alex en Lindsay waar we de nacht hebben door gebracht. Nog even een babbel en ze reden verder met de marathon wagen, gelijker tijd wist ik dat we nog op de goede weg waren. Na terug een uur stappen, nog eens pauze gehouden aan caféLuitentuit , een br

SINT-ANNABOS (ANTWERPEN) NAAR SINT-GILLIS-WAAS Om 6:15h waren we op de baan, het was verrassend koud. Onderweg heb ik even moeten stoppen om iets dekker aan te trekken. Bij de start voorbij het Sint-Annabos was het langs drukke grote banen met trams en de sporen. Niet dat de pony's hier problemen over maakten. Ik moest er enkel voor zorgen dat de houten wielen niet in de sleuf van het spoor geraakte, want dit zou wel eens voor problemen kunnen gezorgd hebben. Tot voorbij Zwijndrecht heb ik de N70 gevolgd om zo terug via stille wegen de route verder te zetten. Terwijl we al heel stuk op rustige baantjes zaten, volgde ons een man op zijn fiets in de zelfde richting. Deze man was gestart te Geel en reed ook richting de kust wel richting de Haan. Het was wel een leuke om zo een tijdje samen te rijden en een gesprek uitgewisseld. Waar we onze eerste(na 10km) grote pauze hielden op een heel rustig en mooi plekje, kwamen twee hele lieve zussen langs. Ze zorgden voor verse koffie