Drie kastelen, een ruïne en twee natuurgebieden te Hollogne sur Geer

 

Mijn gedachten sprak!!!

“trek je wandelschoenen aan, zet alle zintuigen wijd open en zie, hoor en ruik het voorjaar”.

Al zijn we nog midden winter er is bij dit mooie zonnige dag bij een temperatuur van 19°C al heel wat leven te bespeuren.

Deze wandeling had ik al maanden geleden geplant en vandaag was het zo ver. Een wandeling met drie kastelen, een ruïne en twee natuurgebieden.

Wilgenkatjes donzig zilverkleurig aan de tak, tegen 't licht hangende slingertjes van goud, de hazelaar staat in bloei.

Een groepje mussen en duiven kleuren het straatbeeld, met zijn allen beginnen ze weer nesten te bouwen.

Glimlachende sneeuwklokjes staan in bosjes over een uitgestrekt gebied.

Mijn aandacht gaat naar het geroffel van een bonte specht, er waren meerderen te horen tijdens mijn tocht en kon toch ene spotten.

Ook de vinken, sijsjes en meesjes zijn alweer te horen, betrap potige beestjes en een lieveheersbeestje.

Staar ik naar het water, zie ik eenden zwemmen met hun gesnater.

In de verte zijn zwanen en ganzen te zien en te horen met hun gegak, terwijl de meerkoet alles

nauwlettend in gaten houdt.

De zon geeft op het water een prachtige weerkaatsing.

De nijlganzen op hoge poten en rode ogen, vertoefden tussen de stoppels van een gemaaid maïsveld.

Zo klein, teder en fier spot ik nog een winterkoninkje.

Dan zag ik tussen de kauwen en kraaien een fraaie vogel, vleugels als matrozen mauwen had deze Vlaamse gaai.

Wat een dag, een dag waar ik het geluk had om zoveel te kunnen zien.

Nu heb ik het enkel nog maar over fauna en flora.

Bij de start van de wandeling zag je direct uit op de Watermolen van 1646

Links van die molen ontwaarde ik in de verte een toren die mij intrigeerde met links daarvan nog een vervallen gebouw.

Het kasteel van Hollogne-sur-Geer, “ruïne”, is omgeven door een weide, een natuurgebied en enkele bossen. De littekens getuigen van de vele veldslagen waarmee het kasteel te maken kreeg. In de 14e eeuw werden drie familieleden van de heer van Harduémont afgeslacht omdat hij deel uitmaakte van de oppositie tijdens de oorlog van de Awans en de Waroux, de bekendste oorlog in de regio Hesbignonne. Er zijn slechts 3 overblijfselen van het kasteel: De 16e eeuwse zandstenen muur. De kalkstenen wachttoren uit de 17e eeuw. Een bijgebouw in het 18e-eeuwse park. 

Het kasteel l'Enclos te Ligney dat dateert eind van de 18de eeuw en is eveneens een B&B geworden als de watermolen.

Over het kasteel te Omal vind ik spijtig niets van terug.

Kasteel Ledocte te Grand-Axhe is een 19de eeuws landhuis, in dit kleine dorpje heb je de parochie dat werd gesticht in de 8ste eeuw en de eerste kerk werd vermeld in een oorkonde van 801.

Zo dit was dan een beetje geschiedenis en wat mijn dag compleet maakte was het reizend steentje “de happy stones” zoals ze het ook durven noemen. Het steentje heb ik gevonden op de picknick tafel aan de promenade du Geer te Darion.

Bij mijn volgende wandeling zal het steentje een mooi plaatsje krijgen, zodat een andere vinder net als ik hiervan gelukkig kan van worden.

Het was vandaag de warmste 24 februari sinds de weersmetingen en het warmte record gebroken van 1990, meer dan een week wandelden we nog in de sneeuw.

Voor mij is deze dag een februaridansje waard, ik genoot van alles om mij heen.

Nog een klein aandachtspuntje “De Geer is in het Nederlands de Jeker”.

Je kan nog meer van foto’s genieten via album en voor de route kan je klikken op traject.