Huccorgne

De wagen werd geparkeerd dicht aan de oever van de Mehaigne.

Ik trek mijn wandelschoenen aan, zet alle zintuigen wijd open. Ik zie, hoor en ruik het voorjaar.

Via een brug loop ik aan de andere oever van de Mehaigne, het is direct klimmen langs hoge bomen.

De landhoofden van de oude trambrug over de rivier staan er vandaag nog steeds.

In de verte hoor ik geroffel van de bonte specht, ook de vinken zijn alweer te horen het was net een zingend koor. 

Het kronkelende pad zit vol aangename verrassingen.

Bewonder ik de twijgen met nieuwe knoppen die open springen.

Dan hoor ik iets, op ongeveer vijftig meter van mij is geritsel. Gelukkig stond ik wat hoger, het was een everzwijn dat wegvluchtte.  

Via een smal padje dat los door de stengels van de braambessen liep, kwam ik op de TRAVel. Een oude spoorwegbedding dat omgetoverd is naar een fietsweg, daar betrap ik een pluizig beestje “de eekhoorn”. Het klimt een boom in, het was niet evident om het te fotograferen. Zette ik me links van de boom dan ging de eekhoorn naar rechts, ging ik naar rechts dan de eekhoorn naar links. Zo’n tien minuten bleef ik aan die boom om er toch een plaatje van te kunnen maken.  Goed ik heb het opgegeven en heb dan toch de staart kunnen fotograferen. 

Heel de wandeling bleef in de omgeving van de kronkelende rivier de Mehaigne en komen in het dorpje Fumal.

Tidus de hond die steeds haantje de voorste is, klom heel gretig met zijn oude knoken de trap op om tot aan het kasteel te geraken dat vlak naast de kerk Saint Martin gebouwd is.

Na het bewonderen van de gebouwen, daalde ik terug naar de oever om een picknickje te doen. Schater krassend vlogen de kraaien over me heen terwijl ik lekker aan het smullen was aan mijn broodje onder een prieeltje gemaakt uit gevlochten wilgentakken.

Na de break ging de tocht verder, via een brug over de rivier wandelde ik het dorpje weer uit. Het is even klimmen, hier en daar stopte ik om ook wat foto’s te nemen van enkele wilde bloemen.

De bomen zijn verdwenen en wandel langs bewerkte akkers, daar boven zie ik vier buizerds in cirkels rondvliegen. Ze zijn waarschijnlijk op jacht, dit doen ze normaal nooit alleen. Meestal word het prooidier door meerdere opgejaagd en ene gaat ten aanval. Na het bewonderen van dit spektakel, wandel ik verder langs de ene zijde de akkers en velden, aan de andere zijde een snelweg om zo tot aan de groeves van Moha te geraken. 

Hierna de rotsen van Huccorgne, op enkele meters verschil heb je de grijs/witte en de gele rotsen. Men ziet ook nog een overblijfsel van een spoortunnel.

Via de rivier wandelen we over de TRAVel richting de wagen.

Niet dat ik hoge verwachtingen had, kan ik toch wel zeggen dat dit een mooie wandeling in een streek die als wandelgebied wat minder bekend is.

Een beetje geschiedenis:

In Moha werd al sinds de 14e eeuw zilver en lood ontgonnen. Later kwam deze industrie in verval en van 1848 tot 1854 werd er in het dorp opnieuw lood gedolven. Vanaf het einde van de 18e eeuw bestonden er te Moha in de vallei van de Mehaigne ook enkele steengroeven.

De oude treinsporen dat omgedoopt is tot fietspad, de RAVel 126 is een verbinding van Huy tot Ciney en de  RAVel 127 was een spoorlijn die Landen verbond met Statte.

Van het kasteel Fumal vind je HIER

Het traject van 14,5 km vind je HIER

Om het volledige album te zien klik HIER
Wens je het gpx bestand klik HIER