Sling-Packs

-



Wat doe je bij slecht weer en als je steeds droomt om nog eens een trektocht te gaan doen?! Er is in het vooruitzicht om een trektocht te voet met een pak-pony.
Een pakzadel heb ik al lang in de zadelkamer hangen en steeds is deze naar mij aan het lachen, maar daar gaat een einde aan komen.
Na wat opzoekingen over tassen/zakken om aan het pakzadel te hangen, heb ik mijn keuze gemaakt en ben begonnen om zelf ene te maken.
Het is een sling-packs, een eenvoudige “overall-zak” uit een recht stuk lichte canvas verstevigd met nylon.
Waarom ik niet voor gesloten tassen heb gekozen, heeft te maken met het gewicht. In deze “overall-zak” past ook alles, de zijkanten sluit men gewoon met veters of touw.
De sling-packs worden  gemaakt uit gerecycleerd materiaal.
De lap is een oude canvasstof dat gebruikt werd als overgordijn. De leren riemen is van een oud tuig en de nylon banden is van een overschot waar teugels van gemaakt werd . De D ringen zijn van halster en of oud tuig die stuk waren, net als de gespen. De skai is een restant van zetelovertrek.
Het enige wat nieuw is aangekocht, is de bezem.

DAG 1

- Materiaal bijeen gezocht
- Alles op maat versnijden
- De eerste sling-packs omgezoomd en verstevigd met skai
- bezemsteel in twee gezaagd

























DAG 2
- Waar de halve bezemsteel in moet omgezoomd
- Een lap skai aangebracht om te verstevigen
- Daarin vier grote knoopsgaten in gemaakt
- De flap dubbel gevouwen en vast gestikt
- De halve stok door gestoken
- Twee oude riemen (stopriemen van tuig) bevestigd aan de stok
- Passanten klaar gemaakt
- Vier nylon riemen op maat geknipt








Dag 3
Vandaag al meer naalden verspeeld dan dat we vooruitgang hebben geboekt.
Nu we hebben toch de passanten kunnen vastnaaien.















Dag 4

- De lussen bevestigd om te binden met een veter

- 3 verstevigingsriemen
- Als afwerking moeten er nog gespen aan, om de zak te sluiten.
- Ondertussen zijn we ook aan de tweede begonnen





















De foto hier onder geeft al een idee hoe het er uit ziet. Het is nu even gevuld met een mandje om het op te vullen.



Afgewerkt aan het pakzadel

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het verborgen moois van Hornebos

-
Afbeelding
  Ondertussen is het al oktober en is ons team gelukkig weer voltallig. De honden zijn weer mee en wij gedrieën. Ook al heeft Jerry het nu zwaar te verduren, ben ik en Mieke toch heel blij dat Jerry er weer bij is. Goed, het is nu geen grote wandeling, maar beter iets dan niets wandelen.Waarom we voorzichtig zijn kan je lezen in de blog van Tongeren. We besloten richting Rukkelingen-Loon te rijden om daar te gaan wandelen “Het verborgen moois van Hornebos”. Na zo’n twee kilometers wandelen stopte Jerry en haalde zijn drone tevoorschijn om beelden te maken van uit de lucht, dit geeft nu voor de blog wel extra sfeer beelden. Dat dit één van de mooiste jaargetijde van het jaar is, kan men echt niet ontkennen. Stilaan verkleuren de groene bladeren in zacht gele okerbruine kleuren, de bessen die met fel rode kleuren afsteken, de talrijke zwammen en paddenstoelen die zich ontplooien.  Hier en daar zie je nog enkele bloemen, ik zou durven zeggen de laatbloeiers. De heerlijke bosgeur ontbr
Meer lezen

Voorbereiding ST-Truiden naar Oostende

-
Afbeelding
Eind 2017 kwam ik op het lumineus idee om eindelijk nog een droom waar te maken  “ op reis met mijn pluizenbollen ”. Van zodra de feestdagen voorbij waren, begon ik aan het uittekenen van een route. Het eerste kruisje werd gezet ten westen van Sint-Truiden en dit is het landbouwdorp Duras en het laatste kruisje te Raversijde, dit is een gehucht ten westen van Oostende. Nu weten we al, dat we van Limburg naar West-Vlaanderen gaan, in een ruwe schets en bijna rechte lijn zou dit zo’n 180 km zijn. Uiteraard is dit niet in één enkele trip af te leggen met de pony’s en moesten er meerdere kruisjes op de kaart komen. De plaatsen waar we zouden overnachten moesten dan ook nog erbij komen. Grotendeels had ik   mijn vriendenkring hierover aangesproken, zij zagen het allemaal zitten om mij, de pony’s en de hond bij hen te laten overnachten. Ook dit was niet zo evident, want ze wonen over heel België en net te ver uit elkaar, met deze moest de route uitwijken richting A
Meer lezen

Dag 14: Pittem - Aartrijke

-
Afbeelding
PITTEM - AARTRIJKE Het was nog muisstil als ik de pony’s eten gaf en ze nadien uit de wei haalde om ze klaar te maken. Nu is het richting Aartrijke en kijken al uit naar morgen, naar onze laatste dag. Met op de achtergrond de kakelende haan verlaten we ook hier het erf bij het opkomen van de zon. Zo vroeg in de ochtend is het toch wel zalig rijden, dan geniet je nog van de koele uurtjes en het gezang van de vogels. Een beetje verderop ontmoete ik Gabriel , de man wist mij te vertellen dat hij elke dag 20 km ging wandelen en op een gegeven ogenblik vertelde hij zijn leeftijd. Nu zou ik dit nooit aangegeven hebben, de man was 81 jaar. Het was ongelooflijk hoe kwik hij nog was, het filmfragmentje kan je op facebook terug vinden. Iets voorbij het station van Lichtervelde hielden we onze eerste korte pauze en waren inmiddels al 9 km verder. Hoe dichter we bij Torhout komen, hoe meer we van de ene omleidingen in de andere kwamen. Het was echt frustrerend en dacht we
Meer lezen