Ninglinspo - Chefna - Ambleve
Even richting Hasselt
om mijn wandelgezelschap op te pikken en dacht zal maar wat vroeger vertrekken
vanwege de dichte mist. Terwijl ik de weg door de mist baan zie ik stilaan de
zon en gelijke tijd merk ik dat het een uur te vroeg was (een beetje miszien
op de klok). Gelukkig waren ze al wakker bij aankomst en kon dan samen met
Jerry en Mieke van heerlijke koffie genieten.
Bij vertrek was de mist opgeklaard en reden we richting Aywaille,
voor we aan Sedoz waar de parking is zag je de mist aan de toppen van de bergen
hangen met blauwe hemel. Tegen dat we ter plaatsen waren was alle mist weg.
We waren van plan om te starten aan Ninglinspo, zo naar de
Chefna om dan langs de Ambleve terug naar de wagen te gaan. Ons gedachten
werden snel veranderd wegens bussen met schoolkinderen met opdrachten van en
langs de Ninglinspo. Omdat we liever de muziek van de natuur wilden horen
besloten we om de wandeling in tegengestelde richting te starten.
Via de drukke Sedoz geraakten we naast het spoor en de Ambleve om de rust te vinden.
Snel konden we mooie plaatjes maken van bergen en water.
Wat een rust en vrede heb je hier aan de oever, daar kan ik met
plezier lang naar kijken.
Maar ons doel is vandaag 14 km wandelen en wisten niet wat
er nog voor ons stond te wachten. Treuzelen mochten we niet vanwege Jerry nog de nacht op gaan moest.
Langs smalle en ruwe paden gaan we richting de Chefna
Onderweg komen we aan een heel leuke picknick plaats, waar we even een korte pauze hielden.
Op deze plaats kwam het kinds van mij en Jerry te boven om even de aap uit te hangen.
Heide, grassen, dennen, berken, beuken en wat vooral opviel
was de ene rode beuk midden in het groen dat ons een schilderij beeld
gaf.
Ons Zoë wou nog eens stoer zijn om het water over te steken vanop de rotsblokken,
halverwege was het plons.
Het stuk dat we nog bewandelde voor we onze picknick hielden, vond ik toch de gelegenheid om van bloempjes, plantjes, paarden en een ezel te fotograferen.
Vandaag kon ik verschillende vlinders spotten, zoals kaasjeskruiddikkopje, boswitje, citroenvlindertjes, het spijtige hieraan is dat ze wat te snel waren voor mijn fototoestel. Het fijne is toch wel dat het mij gelukt is om een koolwitje en het oranjestipje te fotograferen.
Op een gegeven ogenblik begon Tidus de zwarte hond als een konijn rond te springen, het was voor een salamander. Het was zo snel weg dat ik toch nog een glimp heb kunnen nemen en vermoed dat het een Alpensalamander was.
Na ons middageten ging het bergaf richting de Ninglingspo, onderweg kwamen we nog een prachtige kudde Schotse hooglanders tegen.
We horen terug water lopen, al zigzaggend tussen de Hornay en Blanches Pierres is het richting Ninglinspo en daar kon ik nog een winterkoninkje spotten.
De weg word smaller en de dalingen waren om u tegen te zeggen.
Het was ook ineens gedaan met de rust, heel der schoolgroepen van basis tot middelbaar lieten we voorbij gaan. Het waren net losgelaten kippen met een jukebox, eigenlijk niet te begrijpen dat zij niet de aandacht geven aan de klanken van het bos.
We zijn aan de Ninglinspo en het eerste wat ik zegde "gelukkig hebben we de tocht langs de Ambleve gestart". Dit tot dat we de tegenliggers moesten passeren, amai wat was me dat. Dit was echt klimmen en klauteren, echt wel naar hartenlust, daar hou ik echt wel van. Natuurlijk niet gemakkelijk met twee aangelijnde honden aan je middel, waarvan ene constant trekt.
Dit was een manjefieke tocht vol wondermooie avontuurlijke belevenissen.
Het is de moeite om ook onze andere foto's te bekijken, klik hier.
Mieke heeft ook een mooie blog geschreven die je hier vind.
Voor het traject klik hier.
Super! Dank je voor het mooie verslag! Ooit hoop ik goed genoeg getraind te zijn om dit mee te kunnen maken. Maar dat zal nog wel enkele jaren duren.
BeantwoordenVerwijderenHoe komt dat het nog enkele jaren zal duren?
Verwijderen