Wandelen langs de Rur en Perlenbachtalsperre bij Monschau (Dag 1)

Dag 1 in de Duitse Eifel

Er werd aangekondigd dat het een paar dagen mooi weer ging zij, met deze had ik besloten om snel een wandelroute uit te stippelen van twee dagen. De rugzak klaar gemaakt en alle drinkflessen gevuld met water, tevens de waterzak van 10L die in de wagen blijft om na de eerste wandeling te kunnen bijvullen. Aan de kinderen gevraag of ze voor de dieren konden instaan tijdens de twee dagen, dit was gelukkig geen probleem.

Alles was dan netjes geregeld en kon ik tijdig vertrekken op 31 mei.

De wekker liep af om 4h30, voor vertrek nog eerst alle dieren de nodige zorgen geven. Om 6 uur was ik op de baan en zo’n anderhalf uur later kwam ik op bestemming.

Start plaatsje was te Höfen aan de rand van het Nationaal Park Eifel.

Doe mijn rugzak aan en klik de honden aan mijn lende vast en we zijn vertrokken dacht ik!!!

Bij het verlaten van de parking zie ik gelukkig op tijd dat het een betaal parking is, ik grabbelde naar mijn geldbuidel en ja, natuurlijk kom ik €1 te kort voor een dagkaart. Dus snel op zoek om geld te wisselen, dit was niet evident want iedereen sliep hier nog. Uiteindelijk hoor ik gesprekken bij een openstaande raam van een keuken dat bij een hotel hoorde, gelukkig konden zij €10 wisselen en het probleem was opgelost. Ticket achter het raam en weg zijn we onder de poort door van nationaal park.

Zachtjes dalend n al kronkelend langs de oever van het meer kwam ik aan de dam.

Hier wil je echt blijven stil staan om van de rust die op je af komt te kunnen blijven genieten.

Perlebachtalsperre is een stuwmeer uit 1956 en deze zorgt voor het drinkwater en stroom voor Monshau.

We zijn nog maar amper 2km van ons vertrekplaats en wilde dan niet teveel tijd verliezen aan dit mooie plaatsje.

We komen aan Maria kruisje waar ik dan rechts af ging, het geasfalteerd baantje liep dood, gelukkig zag ik een heel smal padje dat door de netels en hoog gras ging om zo de baan over te kunnen steken.

Gelukkig was hier een pechstrook waar ik met de honden toch wel veilig over de drukke baan kon tot ik het wandelpad tegen kwam.

Hier was het even kort en wel steil klimmen, aan de gigantische uitstekende rots even op adem komen.

We bewandelen geregeld stukken van andere routes zoals de Jahrhundertweg, de Eifelsteig, de Teufelsley en de Engelsley, waar we dan ook hier en daar mooie uitzichtpunten hebben.

Op één van deze punten met panoramisch zicht heb dan ook een korte koffie en water pauze gehouden, waterpauze voor de honden wel te verstaan J

We zetten de tocht verder en gelijk zijn we aan het dalen dat ook heel steil was en deze keer niet kort, de daling bleef duren.

Gelukkig staken er vele boomwortels uit waar ik het tempo van de daling onder controle kon houden, want met Tidus de zwarte hond met ADHD die steeds vooruit staat en blijft trekken is dit niet bepaald een ontspannen wandeling. Gelukkig heb ik stalen zenuwen en zie ik hem even graag als mijn andere dieren, dat hij ook altijd mee mag. Tidus moet even goed kunnen genieten van onze avonturentochten.

Stilaan komen we terug in bewoond gebied, ik hoorde stemmen, af en toe kreeg ik een huis in zicht.

De weg daalde nog steeds en langs trappen die naast een grote parking zijn gaan we verder naar beneden en zien als eerste een toeristentreintje.

Zo gaan we verder om een glimp te maken van het water dat nog wat dieper stroomt, op de achtergrond zag je een karakteristiek gebouw wat het plaatje weer mooi inkleurde.

Hier loop ik eventjes rond tot de gps terug satelliet verbinding vond, gelukkig duurde dit niet lang en konden we snel weer verder wandelen.

We wandelen nu tussen een hoop toeristen en als je ziet hoe mooi de vakwerkhuizen hier zijn, kan ik begrijpen dat deze plek zoveel mensen aantrekt.

Boven enkele huisdeuren kon je niet enkel teksten zien, men zag ook gewoon cijfers en letters dat zowat op een Romeinse zin of cijfer er uitziet.

Als je goed kijkt zie je dat het bij elke deur het zelfde is, dit heeft te maken met Caspar, Melchior en Balthazar het zijn de namen van de drie koningen en de getallen zijn in welk jaar de drie koningen aan het huis hebben geweest.

De St-Maria geburt, De evangelische stadskerk en en de Aukirche ontbraken niet op ons pad.

Ondanks de drukte bleef ik hier wat ronddolen,

zo kon ik de fontein van naderbij bekijken.

Met de twee honden aan mijn midden is het geen optie om hier een terrasje te doen en besloot dan verder te gaan.

Gemakkelijker gezegd dan gedaan, ik vond niet direct de weg langs waar we de wandeling verder moesten zetten tot dat Tidus tussen twee gevels door ging.

Ja het was een smalle trap die dan nog eens begroeid was met onkruid, goed we zijn weer vertrokken en vonden snel weer de rust.

Het gaat echt wel weer steil omhoog dat begon met trappen, met nadien een smal pad dat dan later breder werd. Op een gegeven ogenblik kon je een blik werpen op de burcht van Monshau.

Zoals je aan de foto's kan zien loopt Tidus steeds voorop en wanneer we bijna boven waren werd hij onzeker, begon hij te grommen en blaffen op een robotmaaier J

Wat ben ik blij dat we boven zijn, hier is het moment om op adem te komen en om ons middagmaal te nemen. Maar eerst even genieten van een mooi uitzicht.

Eerst geef ik Zoë en Tidus drinken met ook wat lekkers voor hen. Daarna haal ik mijn maaltijd uit de rugzak met mijn klein thermos koffie. Het was hier heel rustig tot dat ....... (klik op plaatje hier onder)

Aan deze mooie plaats heb je tevens een kapelletje met weer boven de deur van de drie koningen.

Verder door heb je nog een mooi panoramisch zicht Am Grindel en de Klerberg.

Het is hier echt wel klimmen, dalen, klimmen en dalen en hebben nog zeker 5km te wandelen.

Tussen de bomen door horen en zien we links van ons de Rur, hier en daar komen we waterloopjes tegen die naar de Rur stromen.

Over losse stenen zijn we weer aan het klimmen, het lijkt wel op een kleine Spaanse rambla.

Weer een mooi schilderachtig landschap waar ons pad langs gaat.

Het pad loopt naast een wei waar runderen staan, hoe breed het pad ook was, kon ik niet meer verder door de dichte begroeiing van beukenstruiken en braambes. Met deze besloot ik om dan over de prikkeldraad te stappen met de hoop dat de honden er onderdoor wilden kruipen. Langs de omheinde weide gaan we dus verder tot aan de runderen waar we dan weer aan de andere zijde van de draad gingen wandelen.

Zonder kleerscheuren is het perfect gelukt.

Onder de loofbomen staan Franse trekpaarden het ras Boulonnais ze zaten onder de vervelende vliegen.

Van hieruit ga ik zo richting het Kluckbachdal waar we de Kluckbach rivier oversteken en de honden met smaak uit aan het drinken waren.

Het loofbos laten we achter ons en komen aan bergweiden met verschillende wilde kruiden.

Daarna terug in een stuk bewoonde wereld, waar we dan ook nog eens ons Belgisch ras tegen komen na de paardenhoeve van Horst Steffens.

Ja we hadden ook nog eens geluk om de lieve man te ontmoeten met een span Belgischblauwe voor de huifwagen.

We naderen stilaan het einde van deze wandeling, Na de St-Michael kerk, een kruis en gedenkstenen komen we aan ons startpunt.

Even de honden nog laten drinken terwijl ik alles weer in de wagen zet, zo kan ik seffens vertrekken naar een volgend punt. Maar onderweg kom ik nog een kerk tegen, deze was de St-Lambertus kerk en hiervoor zette ik toch wel even mijn wagen stil om een foto te maken.