De blaadjes kiezen nieuwe kleuren.

Kort na de middag kreeg ik telefoon van mijn wandel-kompanen “wat ben je aan het doen, heb je zin om een korte wandeling te doen”, natuurlijk heb ik zin het is veel te lang geleden.

Het vullen van de dozen voor de verhuis werd direct gestaakt, in een ijltempo nam ik de wandelrugzak, koppelde het fototoestel aan de stroom zodat die wat kon bijladen, trok mijn wandelbroek en wandelschoenen aan. De honden sprongen van blijdschap recht en weken niet van mijn zijde, ze keken me aan met de vraag “mogen we mee?”. Deed de achterdeuren open van de camionette en zo snel als de wind sprongen de honden erin, het was duidelijk dat het veel te lang geleden was.

Rond half twee kwamen we aan op de afgesproken plek om de wandeling te starten. De honden waren zo gelukkig dat ze hun wandelmaatjes nog eens zagen.

De korte wandeling van een kleine 7 km ging langs de kronkelende grote en kleine Herk dat dan ook een stukje door natuurgebied de grote Beemd liep.

Het was duidelijk te zien dat het begin herfst is, de kruinen van de bomen kleurden van groen naar bruin en andere hadden hun blad verloren.

Langs het pad dat we bewandelden kwam men verschillende paddenstoelen en zwammen tegen.

Voor mijn papegaaien keek ik uit naar kastanjes en hazelnoten, het enige wat we tegen kwamen waren de walnoten waar we enkele van hebben opgeraapt want ook deze lusten de gaaien graag.

Beetje verderop kon ik dan nog wat kleine rozenbottels plukken die ik dan de komende dagen onder het voer van de papegaaien en de pony’s kan mengen. Niet alleen de rozenbottel bracht nog kleur in het landschap, ook de bessen van de meidoorn.

Wat ook nog kleur bracht onder een groen eikenblad waren de gallen van de knikkergalwesp.

Bij elke wandeling hoort ook een koffiepauze en verwennerij voor de honden.

Tijdens we over de tocht bezig waren die we graag willen gaan doen naar Compostella deed ik teken om even muisstil te zijn en deed teken naar een boom. Natuurlijk was mijn fototoestel niet snel genoeg om de buizerd te trekken die een tussenlanding maakte op een tak. Toch is het mij min of meer gelukt de vlucht te trekken.

Buiten ons getater was het een heel rustig gebied waar we ook nog wat runderen, ezels, schaapjes en paarden konden spotten.

Het deed mij toch wel deugd om even van tussen de verhuisdozen te zijn, want ja, tijdens zo’n wandeling kort of lang maak je toch steeds je hoofdje leeg.

Fotoreeks klik hier.

De wandelroute vind je hier