Alden-Biesen (5 dec '19)

- januari 17, 2020

Voor deze wandeling heb ik afgesproken met Jerry & Mieke om met eigen vervoermiddel naar de parking over de waterburcht van Alden-Biesen te komen.

Voor mij is dit een bekende plek omdat we met onze paarden en pony’s koetstochten verzorgen voor verschillende activiteiten die hier plaats vinden, zoals: Elran Arabian Cup, intrede van de Sint, etc.

Vandaag starten we met vrieskoude, toch laat het ons niet afschrikken want de zon zou er doorkomen.

Mieke had zo graag eerst het kasteel willen gaan bezichtigen, toch hebben we besloten om eerst de wandeling te doen.

De mist die er gisteren heel de dag aanwezig was, is nu duidelijk te zien op de planten, bladeren, takken en grassen door de aan gevroren kristallen.

Als we de tunnel onder de E313 in gaan valt als eerste de graffiti op, ik moet zeggen dat er wel mooie exemplaren bij zijn.

Het word echt wel een zonnige winterdag met helderblauwe hemel, enkel de goudkleurige stralen vinden nog niet de kracht om warmte te geven.

Telkens we langs holle wegen wandelen, krijg ik innerlijk een raar gevoel. Vraag mij niet hoe of wat, want ik kan het echt niet beschrijven, enkel dat het mij rust geeft.

Reeds een jeugdkapel, een boomkapelletje, een kruis verborgen in onkruid en een Mariabeeld gepasseerd.

Dan wachtend op de voorbijrijdende trein om het spoor over te geraken. Uiteraard hou ik afstand voor onze veiligheid en vooral voor Tidus die meestal opspringt naar al wat ons snel passeert.

Iets voorbij het spoor valt mij aan een hotel hoe een boom is versiert dat tevens hun uithangbord is.

Aan sporthal “De Lommert” hielden we even een plaspauze en gaven we de honden wat water. We zitten midden van Hoeselt en eigenlijk wel een drukke begankenis. Echt niets voor mij en mijn honden, na het bewonderen van het kasteel “Terwaart” gingen we terug richting natuurgebied en Demervallei

Ondertussen is het tijd voor een picknickpauze, nu ja deze is wel ander verlopen dan anders. De honden gingen hevig te keer wanneer ik ze aan een paal vastmaakte, ik keek om en zie een man naar ons toe wandelen. Gelukkig sprak Jerry die man aan, zodanig dat ik mijn honden in bedwang kon houden. Iets daarvoor hadden we wel stemmen gehoord en we dachten dat de landbouwer vanuit zijn tractor met iemand in gesprek was.

We hoorden de tractor aan de andere kant van de beukenhaag ondertussen ook onze richting uitkomen. Deze man vroeg of wij de andere man kenden.

Na dat Jerry probeerde te babbelen met de andere man, wist hij ons te zeggen dat hij heel verward klonk. Terwijl Jerry de hulpdiensten opbelde, probeerde Mieke met man een gesprek aan te gaan.

Van de landbouwer kregen we te horen dat de man in het veld lag met bebloede handen en hoofd. Hoogstwaarschijnlijk is dit door pindraad/prikkeldraad gekomen waar de man tussen door wilde kruipen. De man was tevens onderkoeld door zijn natte kledij en schoenen. In de verre verte hoorden we de sirenes. Het was natuurlijk niet evident om de juiste coördinaten door te geven, waardoor er wel tijd verloren was gegaan. We zaten immers tussen akkers en velden. Uiteindelijk was het gelukt dat de hulpdiensten de plek gevonden hebben. De verpleger liet ons weten om de APP 112 te installeren, zo kunnen zij de juiste coördinaten krijgen bij noodgevallen. Nu bleek dat de man reeds van gisteren vermist was.

Na de nodige zorgen is de man met de hulpverleners meegegaan en kreeg Jerry nog een compliment voor de goede daad.

De rest van de wandeling speelde steeds in mijn gedachten van hoe het met de man zou zijn.

Blijkbaar waren de gedachten van ons alle nog steeds bij de man die we geholpen hebben, want ter hoogte van kattenberg hebben we een wegeltje gemist en mogen we een dikke kilometer bij tellen.