Opoeteren - Niel bij As (etappe 3 Camino (Limburgica))

Bij het vroege ochtendgloren schijnt eindelijk na lange periode de zon.

Na stormen en regen is het vandaag tijd te profiteren om te gaan wandelen, want voor de komende dagen zou het weer voor een heel week regen en rukwinden zijn. Gelukkig niet meer zo hevig als de voorbije 4 weken wanneer er honderd per uur gemeten werd.

Samen met Mieke en Jerry is het ons derde Belgisch traject van camino Limburgica en starten we te Opoeteren, maar eerst zetten we de fiets af te As.

Eventjes werd er gedacht dat we in de Ardennen zaten, we starten dan ook met een kuitenbijter. Als je dan aan de top van een heuvel of berg bent, dan krijg je toch steeds een mooie beloning. Zo krijg je steeds prachtige panorama zichten .

Lucht is gekleurd met blauwtinten en witte wolken terwijl verschillende soorten vogels weer van zich laten horen met hun symfonieën. Groeiende stengels, ontluikende bladeren, de eerste voorjaarsbloemen met een innerlijke en uiterlijke schoonheid laat ons weten dat de natuur stilaan ontwaakt uit de winterslaap.

Het is een voorproefje op een heerlijke periode dat men de lente noemt, maar toch mogen we niet vergeten dat het nog steeds winter is ondanks de zachte temperaturen. Ondertussen heb ik vernomen dat er toch kans is op een winterprikje rond 17 maart. Het is inderdaad nog wat vroeg om het nu te zeggen want de Amerikaanse en de Russische weerkaarten liggen wat in conflict. Zou de Russische beer langs komen en toch heel koud worden? (ik ben benieuwd J ). 

Na wat klimmen en dalen aan de westkant van de armenbos, komen we als eerste de Sjouwekapel tegen, deze is  gebouwd in 1904 door J. Gerits.

 J.gerits had als bijnaam de Witte van Sjouwe, hiermee is het Sjouwekapel genaamd. Het is rechthoekig gebouw van één travee met driezijdige sluiting, onder zadeldak uit kunstleien, nu weinig van te zien aangezien het afgedekt is met een zeil. De voorgevel is een trapgevel, afgelijnd met vlakke baksteenpilasters. Dropmotief onder de dakrand in de zijgevels. Een spitsboogvenster in elke zijgevel. Spitsboogportaal in een geprofileerde omlijsting van gesinterde baksteen. Rechthoekige deur met het oorspronkelijk houtwerk met tralies. Erboven een hardstenen gevelsteen met opschrift: O.-L.-Vrouw van Gedurigen Bijstand.

Aan kruising fabrieksweg en de driepaalweg zien we het blauw logo van de compostela, wij weer heel content J

Kort daarop een wat kleiner wegkapelletje “Hilvenkapel”, deze is in 1955 gebouwde door de familie Hilven destijds gebouwd “uit dank dat de familie tijdens de oorlog gespaard was gebleven van honger en geweld” en  werd in 2010 gerestaureerd. In het kapelletje kon je het volgende opschrift lezen “Met Jezus in je rug, kom je steeds behouden terug.”

Ter hoogte van Indian Jewels Stable hielden we pauze, hier dachten we rustig te kunnen genieten van de rond flatterende/fluitende meesjes en vinken. Het was echter van korte duur L , één van mijn honden was opgejaagd door coureurs waardoor hij heel schel bleef blaffen. 

Tja, we zijn blijkbaar aan een heel druk fietsknooppunt. Vanaf hier, langs de fietssnelweg nummer F75 betreden we het “Nationaal Park Hoge Kempen”. Bestaat uit bijna zesduizend hectare aaneengesloten natuurgebied uitgestrekt over een zestal dorpen.

Langs een onverharde weg die parallel met de fietssnelweg liep, konden we noch met een gerust hart verder wandelen zonder dat we omver gereden werden door coureurs en de mountainbikers.

Er was een moment dat Mieke en Jerry samen naar de grond aan het staren waren, als ik wat dichter bij kwam dan lieten ze poot afdrukken zien. De pootafdruk van de grootste hond die met ons mee wandelt “Zoë” kon wel drie keer in die grote afdruk. Jerry zegde dat het wel afdrukken van een wolf zou kunnen zijn. Daarop had ik wel wat twijfels, want het kunnen ook afdrukken zijn van een Deense dog of Bulmastif.

Uiteindelijk moeten we toch weer een stukje over de F75 wandelen en zie in de verte het station van As(ch) , hoe dichterbij men kwam hoe meer je aanvoelde dat het een rijke geschiedenis heeft. 

Dit is het oudste station van Limburg (1878), het vervulde vorige eeuw een belangrijke economische functie voor de nu verlaten zinkfabriek in Rotem en natuurlijk als kolenspoor. De laatste reizigerstrein reed hier in 1959 en enkele jaren later was ook de laatste goederentrein aan de beurt.

Vandaag is het mij uiteindelijk gelukt om een uitkijktoren te trotseren, deze was niet gesloten en is dan ook voor iedereen toegankelijk met zijn 130 treden. Deze toren is 31 meter hoog en vanaf de 25 meter hoogte kan je de horizon afspeuren naar de terrils van Eisden, Winterslag en Waterschei. Deze toren  is een replica van de boortoren waarmee André Dumont in de nacht van 1 op 2 augustus 1901 de eerste steenkool in Limburg ontdekte.

Niet enkel vanuit de hoogte maar ook als spoorloper kon men genieten van de oude wagons. Het zou hier ook wel fijn zijn voor mijn kleinkinderen. Met het minispoor en de wagons zouden ze  een heel stuk kunnen mee rijden door het bos. Als ze nog eens op bezoek zijn, zal oma Tanja met hen er is naar toe gaan J

Bijna aan het eind van dit traject komen we nog een herdenkingsmonument tegen van Penry Guy hij was een RAF-plioot die neerstortte tijdens een missie met zijn Lancaster-bommenwerper, zes andere bemanningsleden konden ontsnappen met hun parachute. De jongeman was 22 en had naar verluidt helblauwe ogen, op 22 juni 1944 werd de gecrashte piloot gevonden door een vrouw afkomstig van Hasselt. Zij zou geregeld telkens in november bloemen neergelegd hebben. Zij werkte tijdens de oorlog als melkmeisje in As.

We wandelen onze laatste meters voor vandaag naar Sint-Theresiakerk, daar waar de fiets staat om onze wagen te halen, vandaag was ik aan de beurt om te fietsen.

Bij het schrijven van deze tekst en wat opzoeking heb ik gemerkt dat we een belangrijk stuk gemist hebben, dit is de Lourdes grot van As. Dit wil dan zeggen dat we etappe 4 niet hier gaan starten maar op zo’n twee kilometers terug.

Het afgelegde traject vind u hier. 

U kan hier de volledige fotoreportage bekijken.

Voor het verslag van Mieke klik je hier.

(De volgende wandeling zal zijn na dat één van onze hoogzwangere hond bevallen is.

dit is uitgerekend voor komende dagen)