Heppeneert - Opoeteren (etappe 2 Camino (Limburgica))

5 februari ’20 de dag van de tweede etappe.

Ruiten van de wagen ijsvrij maken want het had gevroren. Onderweg kon ik van het bevroren landschap genieten. Op de ring van Hasselt stond ik stil wegens wegenwerken en kon boven de kale bomen de goud-gele-bol zien opkomen. 

In mijn gedachten zegde ik “zo’n februari zon is wel mooi meegenomen tijdens de wandeling”.

Aangekomen bij Mieke en Jerry, snel nog een babbeltje, de fiets laden en we reden richting Opoeteren om daar de fiets af te zetten. Van hieruit reden we dan met de wagen verder naar het eindpunt van de eerste etappe te Heppeneert, waar dan vandaag onze start is.

Het was iets na 10 uur dat we de wagen parkeerde aan bedevaartsoord. Ondertussen is de mooie gekleurde zon verdwenen achter wolken en temperatuur was nog -2°C. Niet dat dit mij afschrikt, want ik hou wel van dit fris weer zolang het maar niet regent.

Eens de honden aangelijnd en rugzakken aan, zette we de eerste stappen van etappe 2.  

Langs een heel goed onderhouden strooiweide liep het pad zo langs velden en weiland. Aan het eind van de veldweg komen we het eerste compostela logo tegen aan een kapelletje, waar we dan ook naar links de weg moesten volgen en een beetje verder op kwam men het kruis van St-Jakobsstok tegen.

Zalig zo langs de akkers en de velden te kunnen starten, zo lopen de honden wat overtollige energie af. Ja soms zijn ze zo opgefokt dat er geen huis mee te houden is.

De zang van de vink kan je weer horen. Het is maar een kort liedje: tsji-tsji-tsji-tsji- , het is toch leuk als men in februari de eerste vinkenslag te horen krijgt. Zo merk je dat de winter stilletjes aan voorbij gaat.

Wandelend richting schootheide blijven we langs de Zanderbeek, waar je bouwwerken kan bewonderen van de bever. Het kabbelend beekje die langs de beverdammen liep, ongelooflijk hoe sterk zo’n dam wel gemaakt is door bevers. Aan enkele bomen zie je zelfs nog sporen waar ze hun scherpe tanden hebben ingezet.

Heel opvallend is dat in dit gebied veel berkenbomen staan, nog veel zwammen en paddenstoelen te zien zijn. Tevens beginnen enkele bomen reeds in knop te staan.

We naderen de grotlaan en komen zo weer in bewoond gebied het gehucht Schootsheide tussen Maaseik en Neeroeteren. Tot half 19^de eeuw was dit een uitgestrekt moerassig heidegebied.

We horen parkieten fluiten en ja, iets verder stonden verschillende volières in een tuin. Hier kon men Lori’s met felgekleurde vederdracht zien, zelfs de grote Alexanderparkiet was aanwezig. 

Wat mij ook opviel was een heel actieve groen-zwarte vogel met donkere kuif en rode snavel. Ooit had ik dit soort ergens gezien en dit was blijkbaar bij Lou K. en via haar kwam ik dan te weten dat het een witwangtoerako is.

Lou wist mij dan ook te zeggen dat het de volières zijn van Alda en Jean zijn en zijn net als Lou bestuursleden van de Limburgse Parkieten Club waar ik ook lid van ben.

De zon deed een flauwe poging om door het wolkendek te breken, ja het is nog steeds bewolkt

Halverwege de Grotlaan kon je een copy zien van de Lourdesgrot met kapelletje dat gebouwd was in 1932 en in 1939 werd dit uitgebreid tot een Mariapark.

Nadien wandelen we langs de bosbeek met op de oever de Neermolen.  De Neermolen is de oudste gekende molen langs de Bosbeek. Ze werd voor het eerst vermeld in 1330 als ban- of dwangmolen van de abdis van Thorn. Op de achtergrond heb je de Sint Lambertuskerk van Neeroeteren.

Even verder bereikten we het kanaal “De Zuid-Willemsvaart” deze staken we over zodat we langs de andere oever konden wandelen. 

Ondanks de werkzaamheden konden we toch wel aan de andere zijde langs de oever wandelen en de watervogels die hier talrijk aanwezig zijn bewonderen. 

De meeuwen zweefden boven onze hoofden.

Na deze kanaaltocht en onze picknick kwamen we terug in bewoond gebied en op de ketelstraat zie je de Leverenmolen die tevens op de bosbeek gelegen is en rondom lopen er een Lama en een Alpaca. 

Mieke’s hartje is weer beloond met deze wollige dieren J

Vanuit het rustig gebied komen we op de Opoeterseweg en de Neeroeterenstraat met twee kapelletjes, pff wat is het hier verschrikkelijk druk met zwaar vervoer. Gelukkig was het maar zo’n 700 meter dat we op die baan moesten blijven, want kort na het tweede kapelletjes gingen we links en juist voor de manege Volmolen was het naar rechts het natuurgebied in en volgde het vlonderpad tot aan het eindpunt van deze etappe. 

Achter de Sint-Dionysiuskerk en voor de watermolen gelegen op de Bosbeek “Dorpermolen” hadden we de fiets gezet. Nu was het de beurt aan Jerry om de camionette te gaan halen en de dag hebben we samen afgesloten met warme chocomelk en een pint bij den Otter.

Er was veel meer te zien op deze weg dit merk je via onze fotoreportage, het traject vind je HIER.
Wat ons wel was opgemerkt dat er weinig compostela logo's te bespeuren was.
Neem ook een kijkje bij Mieke's blog, want ook zij heeft wat te vertellen.