Familie uitstap Hoge Venen

  

Zaterdag 22 sept ’20 deden we een familie uitstap richting Hoge Venen met kleinkinderen, schoondochters en mijn zonen.

We vertrokken om negen uur te leykaul om te railbiken, we namen een spoorfiets, zetten de zadels op de juiste hoogte en we konden vertrekken. We fietsten met een lelijk karretje op oude treinsporen langs fietsroute RAVeL L48 – Vennbahn.

We fietsten om de beurt en voordat we het wisten waren we al bij het station in de buurt van Bosfagne.  

Daar moet je even wachten voordat je terug kunt richting Leykaul, Een verplichte pauze dus, waar je wat kan drinken op een terrasje naast oude wagons. Er werden wat groepsfoto’s gemaakt en keerden vervolgens terug voor het tweede deel van onze railbiketocht. Ditmaal haakten we de drie railbikes aan mekaar vast zodat we samen de finish bereikten. Als we ons tweede en laatste deel over het spoor fietsten, haalden we een ongelooflijke snelheid, we moesten bijna niet bij trappen, het was duidelijk bergaf J

Er werd natuurlijk heel wat afgelachen door de jongens, maar wie laatst lacht, lacht het best. Want ze dachten dat bomma Tanja (ikke) dit niet zou kunnen, maar ze schrokken toch dat ik nog veel conditie heb.

Mijn kleinzoon Miliano (7j) baalde een beetje, hij wilde zo graag mee trappen, maar hij geraakte niet aan de pedalen terwijl het zadel op laagste stand stond. Samen met zijn jongere zus Yuna moesten ze op het bankje zitten achteraan van de railbike. Het verbaasde mij dat ze zich toch amuseerden tijdens de tocht en dat ze genoten van de mooie uitzichten.

Nu waren we zo snel klaar met deze tocht, dat er geen plan B was om nog iets te doen.

Aan het eindpunt het oud stationnetje “Draisinen”, kon men nog in een oude wagon een warme wafel eten. Aangezien we nog heel voorzichtig moesten zijn met COVID19 hadden we besloten dit niet te doen, er was trouwens te veel volk aanwezig.

Samen besloten we om nog wat te vertoeven in Durbuy en reden die richting uit, halverwege de trip hielden we een picknickpauze en iedereen smulde van mijn vers gemaakte koude noedeltjes. Ook had ik gekookte eieren mee en vroeg of er iemand zin in had. Zijn ze hard gekookt vroeg mijn oudste zoon Tim en mijn middelste zoon Nick zegde “nee, het zijn eitjes met umbryo” waarop ik hem verbeterde met “embryo”.

Tijdens onze picknick werd er onder de jongens gebabbeld over hun airsoft en hun wapens en welke of wie het beste schiet. Hierop zegde Nick “er is er maar ene die het beste schiet” (Nick probeerde ons iets wijs te maken, net als met de embryo, maar niemand had het door).

We trokken verder richting Durbuy en wilden daar het adventure park gaan doen, dit sloeg een beetje tegen. Op de parking kon je gewoonweg je wagen niet kwijtspelen, het was hier zo druk waarop we dan besloten om naar het centrum te rijden en te gaan minigolven.

Voor dat we een rondje gingen spelen deden we eerst nog een terrasje en hier kwam Nick op de proppen met wat hij ons al heel de dag probeerde te vertellen. Want tijdens het railbiken kwamen we een koppeltje met een kindje tegen die een fotoshoot deden met als achtergrond een prachtig landschap en de ouders hielden een bordje vast met de tekst “Its a Girl” en blijkbaar had Nick hierop gezegd “ or its a boy”, dit had ik niet gehoor. Hier spraken we ook nog over het adventure park om dit toch ook eens te doen en Nick zegde ja wil ik ook gaan doen, maar dan wil komende maand of na zeven maanden. Toen begon het door te dringen, ik word voor de derde maal grootmoeder J Natuurlijk werd er zonder gekus en geknuffel (coronatijd) door iedereen proficiat gewenst.

Met mondmaskers aan speelden we allen heel gretig , ook de kleinsten, minigolf en hebben we daar toch wel veel plezier gemaakt.

Af en toe plannen we een familie uitstapje en het lukt ons keer op keer om te genieten.

Met kleinkinderen, schoondochters & zonen in de buurt is het altijd fijn.

Wil je zien hoe leuk onze dag was, dan kan je hier al onze foto's zien en het traject van railbike vind je hier.