Een wandeling met vier benen in plaats van twee.
Met Emmy was ik afgesproken om samen paard te gaan rijden te Wechelderzande.
In de ochtend reed ik het erf op achter het schuurtje diep verscholen in het groen op het Moereind in Wechelderzande. Vroeger deed het schuurtje dienst als zondagscafé voor wandelaars onder de naam “De zevende hemel”.
Nu is het een kleinschalig paardenstal onder de naam “stal Moerhof” dat uitgebaat word door Saskia en David.
Ik stapte uit mijn wagen en zag mijn meisje staan. Zo’n zes jaar
geleden heeft Emmy ze van mij overgenomen en in al die tijd had ik het paard
niet meer gezien.
Ze was nog oogstrelend glimmend zwart, met indrukwekkend behang, een volle lange staart en lange vlechten in de manen.
Even dacht ik dat ze hier op het erf een glazenbol hadden, Ginger was reeds gezadeld met rood oorkapje en zadeldekje, het paste perfect bij mijn rode coca-cola jas.
Deze service voelde wel raar aan, jaren heb ik zelf mijn paarden betuigd of gezadeld en vandaag voelde ik mij dan als een koningin.
Tegen Emmy zegde ik “we gaan toch een serieuze wandeling
doen van een uur of twee”, hierop sloeg Emmy bijna bleek uit. Met haar hand in
de haren wist ze mij te zeggen dat ze eigenlijk niet echt een route weet en dat
er kans is om verloren te rijden. Ach, daar gaan we geen probleem van maken en
zette mijn wikiloc op, de app die ik steeds gebruik bij de wandelingen met mijn
hond Zoë.
Aukje is het paard waar Emmy mee reed en ik op mijn geliefd Gingerke en trokken de bossen in na het verlaten van moereind en zand.
Na vijf kilometer in stap, kwamen we op de visbeekdreef die ons uitnodigde om een drafje en een galop-je te doen langs de visbeekvallei. Nu ik geniet eens zo zeer van stap en besloot dan ook om de rest van de rit te stappen.
De weg buigt op het einde naar links en kom je aan de Warandeplas, deze plas is ontstaan door zandwinning voor de aanleg van de E34 en de ring rond Turnhout. Het leuke aan deze plas is dat er honden zijn toegelaten om te laten zwemmen, als mens mag je er niet zwemmen, wel waterskiën.
Er was eentje die ongerust werd, Emmy had geen flauw idee waar we al waren. Ze vroeg aan mij “weet jij de weg nog terug?”, natuurlijk weet ik de weg nog terug, ik blijf mijne neus volgen J
Kijk zeg ik, dit is Lille Stables, voor hen heb ik nog met de pony’s van dienst geweest voor een groot evenement. Het is een heel verzorgde manege, met 40 ruime stallen en elk paard heeft zijn eigen paddock met eventueel weidegang. Het positieve hier is ook dat je uw paard een baantje door het water kan laten trekken, wat heel goed voor hun gewrichten is.
Al zijn het de laatste meters, straal ik toch van geluk en
als ik af stijg na zon mooie rit, kan mijn dag echt niet meer stuk.
Ginger is zo zwart als de nacht met een compacte bouw
waardoor ze veel in aanspanning voor trouwerijen liep. Haar sierlijke bouw
sprak voor coutureshows van Stephan
Badal aan.
Ja, Ginger je was één van mijn beste paarden en als mijn lichaam het niet liet afweten voor alle verzorging die jullie nodig hadden, dan bleven jullie voor altijd bij mij.
Reacties
Een reactie posten