Losheimergraben (sneeuwwandeling)

Elk jaar tijdens de wintermaanden luister ik naar het weerbericht of kijk wat Ron's weerbericht heeft voorspeld, om te kunnen gaan wandelen in de sneeuw.

Knisperende sneeuw onder je voeten, besneeuwde dennenbomen om je heen, en daartussen allerlei voetsporen van het wild dat er leeft. Mijn hartslag gaat de lucht in bij het zien van dit betoverend en mooi winterlandschap.

Waarom koos ik voor Losheimergraben! Hier kan je in alle rust wandelen, weg van alle drukte op de meest bekende plaatsen.

Wilde dieren en vogels heb ik vandaag niet gezien, waarvan ik bij mijn meeste wandelingen toch wel iets van wild kan fotograferen.

Vandaag heb ik enkel hoefafdrukken gezien van hertachtige en paarden. Wat mij opviel was dat de paarden niet beslagen waren. Want meestal zie je een hoefijzerafdruk en nu was het echt de zool met de straal van het paard. Om de enkele passen zag je een stuk bijeen getrapt sneeuw in de vorm van de hoef, dit wil dus zeggen dat het snel los liet van de hoef. Met hoefijzers blijft het veel langer aan de hoef kleven en kan men ijsklompen vormen, met als gevolg dat het paard minder goed zijn op de benen kan blijven staan.

Men hoort hier bijna niets, er was duidelijk geen zuchtje wind dat door de bomen suisde. Het enige wat ik kon waarnemen was het gesjilp van een sijsje of vinkje, zo stil was het hier. Mijn vermoedens van deze stilte wijd ik aan de jacht dat hier eergisteren plaats heeft gevonden, de meeste dieren zijn gevlucht.   

Opeens is het 15 uur door en besloot om niet meer te treuzelen, want het kan hier in de bergen heel snel donker worden en  kan de temperatuur snel dalen.

Het zwarte asfalt staat in scherp contrast met de witte wereld. Met sneeuw bepakte dennenbomen aan beide zijden. 

Het was een tochtje van 16 kilometer op sneeuw , ijs en af en toe  een  sneeuw- en ijsvrij wandelpad.

Bij dit ondoordringbaar sparrenbos heb ik het niet te avontuurlijk gemaakt en ben ik steeds op bredere paden gebleven. Met zo’n dik laag sneeuw kon je de smallere wegeltjes niet zien en wilde het daar niet op wagen om zeker niets van de natuur stuk te maken.

Zoë heeft vandaag merendeels los kunnen lopen, van zodra ze de neus in de lucht stak of ik zag in de verte mensen, werd ze aangelijnd. Vandaag hebben we maar 5 volwassen personen en 2 kinderen gezien. Twee wandelaars, twee langlaufers en een papa met zijn twee dochters op de slee. Wat hadden de meisjes plezier met de slee in de sneeuw. Waren mijn kleinkinderen toch ook nog bij mij om hiervan te kunnen genieten.

Sneeuw, rust, alleen ik en de hond Zoë: de ideale formule om je hoofd leeg te maken en de batterijen op te laden en voel mij gelijk herboren J

Het was een fantastische en magische dag, meer foto's kan je hier vinden.

Een tocht door sneeuwparadijs in de bergen blijft genieten! 

Wil je deze route ook doen? Klik op GPX-bestand