Stuwdam te Eupen (25 april '21)

 

Wat normaal een bivak wekende moest zijn, is veranderd naar een wandeldagje met Karin en Frederik. Aangezien ik al maanden last heb aan AC&SC gewrichten, is het onmogelijk om een rugzak met bivak inhoud te dragen.

Om dan toch iets aan het wekend te hebben trokken we richting Eupen en parkeerden we de wagen aan stuwdam Wesertalsperre .

Het zonnetje scheen en toch nog frisjes wandelde we een gevarieerd bos in met beuken, eikenbomen en ten slotte dennen.

We dalen richting de Weser/Vesder is een rivier van 60 km lengte in de Ardennen, waarvan ze de noordelijke grens vormt. Ze behoort tot het stroomgebied van de Maas en loopt bijna geheel door de provincie Luik. Haar belangrijkste zijrivieren zijn de Ghete, de Helle, de Gileppe en de Hoëgne.

Frederik liep een stukje voor, terwijl Karin en ik bijna van de sokken gereden worden door mountainbikers, we hoorden ze echt niet aankomen. Gelukkig konden we snel weer genieten van de rust.

Mij werd het snel duidelijk dat ik met mijn benen de jongere benen niet kan bij houden J Frederik en Karin lopen al een heel stuk voorop. Het werd mij wel duidelijk dat Karin een paardenliefhebster is, want ze loopt met oogkleppen en bewonder het mooie panoramazicht over stad Eupen niet. Beide lopen ze met de neus naar de grond gericht terwijl ik het kleinste ding gezien heb en natuurlijk ook veel tijd aan verlies J Ja ik kan genieten van kleinste ding dat mijn weg passeert.

Voor we aan het kronkelend pad tot aan de meanders van de Hill begonnen namen we een korte pauze. Het landschap is dor en droog en kan ik begrijpen dat het incident dat enkele dagen terug plaats vond aan de Brechtseheide door legeroefeningen, met deze droogte is brandgevaar wel hoog.

De Helle/Hill is een zijrivier van de Vesder/Weser in de Belgische provincie Luik. De rivier stroomt op het plateau van de Hoge Venen en ontspringt nabij de Baraque Michel. In Eupen, 25 km verderop, mondt de rivier uit in de Vesder. Belangrijkste zijrivieren van de Helle zijn de Spoor en de Soor.

Aan het water houden wij onze middagpauze en wie had Pino van uit sesamstraat mee?!

Frederik stond aan de rand van het water te ketsen en Zoë maar steentjes zoeken onder water.

Lekker gesmuld en gedronken trekken we verder langs de Hill richting eindpunt.

De Hill heeft zich best diep ingegraven in het rots landschap en wat mij zo opgevallen is tijdens deze wandeling is, dat hier ongelooflijk veel dode bomen te zien zijn. Daarbij stel ik mij toch wel de vraag bij van “hoe kan dit?”. De lente komt heel traag op gang en de bomen hebben nog geen blad en met zoveel dode bomen er bij, vond ik dit stuk echt wel doods uitzien.

Je merkt het nauwelijks dat we hoogte aan het winnen zijn tot op een ogenblik dat we links moesten afslagen en wel degelijk een stuk steil omhoog moesten. Normaal doe ik graag hoogteverschillen, maar vandaag heb ik echt last om te klimmen, mijn benen waren echt zwaar en kreeg ze amper getild. Op nog geen 100 meters was het een hoogte verschil van 60 meter.

De klimming werd daarna beloond met prachtig uitzicht over het meer.

Het "Meer van Eupen" is het stuwmeer met het grootste (drink-)waterreservoir van België. Aan de bouw van de muur werd begonnen in 1936. De dam is 410 m lang en heeft een hoogte van 66 m, gemeten inclusief de voet van de dam. Het Meer van Eupen heeft een inhoud van 25 miljoen m³ en een oppervlakte van 126 ha.

Ik besefte ondanks het begin lente is, dat alles nog in wintermodus is.

Aan het meer kon ik even de kleine plevier bewonderen.

Meerdere foto's zijn te zien via album, het traject via route.