Dag 10: Waasmunster - Sleidingen

WAASMUNSTER - SLEIDINGEN

In den donkere ingespannen zodat we voor zonsopgang weer op de baan zijn. Dit om zoveel mogelijk kilometers te doen tijdens de uren dat het nog aangenaam fris is.  Vandaag zou het een trip zijn van 45 km, dus één van de langste over heel de tocht en dan ook nog ene van de warmste dagen.

Langs het natuur domein ( Molsbroek ) te Lokeren, zette we onze avonturentocht verder en kon men genieten van de opkomende zon.

Het was vandaag snik heet, het was weer 30°C. Eigenlijk wij als mens zien er meer van af dan de pony’s of beter gezegd “wij als mens klagen sneller dan de dieren”. Nu helemaal in het begin van dit avonturenverhaal, had ik al gezegd dat we deze tocht enkel in stap gingen afleggen en dat er alleen gedraafd zal worden indien nodig. Al stappend geraakt men het verst.

De stilte ging over in een orkest van de fuut, zomertaling, waterral, porseleinhoen, zwartkopmeeuw en nog veel meer vogelsoorten die daar leven. Geregeld zag men ook de jonge haasjes ons pad kruisen. Dit is nu genieten van fauna, flora en het leven J , hier kom je pas tot rust.

Een geasfalteerde wandeldijk slingert zich door en omheen het mooie reservaat, waar we toch 3 kilometers op zaten.  De Durme lieten we links van ons en het natuurreservaat recht.

Hierna kwamen we in de drukte en gingen we richting Lokeren.  Tijdens de spits moest ik er voor zorgen dat we veilig de Koning Boudewijnlaan  over konden steken. Dit was ons dan ook gelukt met al het voorbij razend zwaar verkeer, een kilometer verder op een rustige baan staken we een spoor over waar ik direct rechts af moest. Het liep eventjes anders, blijkbaar had er juist een trein gepasseerd en ja, je kan het al raden! Djucka raakte één van de rails en kreeg dus een stroomstoot, waardoor het span op de loop ging. Veel ruimte had ik niet om de pony’s tot rust te krijgen, om 90° af te slagen na het spoor was geen optie, want in dat tempo zouden we zeker gekanteld zijn en de pony’s er onderuit geschoven. Links konden we niet weg en tussen het spoor en de slagboom van de chocoladefabriek was amper 20 meter. Tijd om de rem op te draaien was er niet en ik dacht van ja “het is gebeurd” ze gaan de slagboom onderdoor en ik blijf er aan hangen. Heel hard riep ik DJUCKA en gelukkig herpakte de pony’s zich snel , ze stopten op een meter van de slagboom.

Er was geen tijd om te bekomen, want we moesten nog zo’n kilometer vlak naast spoor wandelen en wilde er ook zo snel mogelijk weg voor er weer een trein zou aankomen. Ze hebben geen angst van treinen, het was gewoonweg omdat ze al even onrustig waren dat ik niet wilde dat ze het geraas van de trein moesten aanhoren. Na 10 km van ons vertrekpunt, konden we onze eerste stop houden en dit was aan windmolenpark-storm. Gelukkig was het nog niet heet, want er was geen schaduw te bespeuren en aan de pony's merkte ik dat ze even wilden rusten dat ik niet verder moest gaan.

klik op foto

Na nog eens 10 km hielden we terug pauze, het was tijd om onze buikjes te vullen en de dorst te lessen. Juist voor Beervelde kwam ik met het span op de boerderij van Hilda en Luc een melkvee hoeve, waar we meer dan welkom waren. Hier kregen we water voor de dieren, zo kon ik zuinig zijn op ons water. Ook kwamen ze af met een thermos koffie en een stuk taart, waar ik dan ook van gesmuld heb.

Wegens de hitte moesten we 4 km verderop weer stoppen en dit deden we aan de achterzijde van een kasteel, dit was het kasteel van Beervelde.

Het is reeds 14 uur, we zijn nog niet in de helft. In centrum van Lochristi moesten we terug stoppen en waren we ondertussen 5 km verder. De hitte valt zwaar en het water ging er serieus van door, gelukkig waren er nog mensen bereidwillig om de zakken water bij te vullen.

Na Lochristis trokken we in één trek van 11 km verder, na de Meulestedebrug stopten we aan een industrieterrein. Hier mochten de pony’s wel twee uur rusten, ze hadden het echt nodig. Inmiddels zijn we in Gent en voorbij het zeekanaal van Gent-Terneuzen.

Men kan niet geloven hoe ik hoopte dat we er bijna zouden zijn. Na deze langere pauze zouden we nog 9 km moeten doen. We zaten op de zeeschipstraat en deze was zo druk en werden we gehinderd door de automobilisten, zo besloot ik om van deze drukke baan af te gaan en namen we de industrieweg zo via Belsele. We kwamen uiteindelijk op de Kwadeweg en besefte ik dat het de verlenging is van de zeeschipstraat en we dus eigenlijk niet verder geraakt waren. Op mij zelf was ik zo razend, zo razend dat ik de pony’s 10 km heb laten omrijden. De lichten moest ik aan doen, zodat ze ons toch in de donkerte konden zien.

Het tempo werd toch even opgedreven, het was al  21 uur  en we moesten zeker nog 8 km afleggen. Omdat het donker was, ben ik ook geregeld over de voetpaden gegaan. Normaal zou ik zo iets nooit doen, maar dacht wel aan de veiligheid van ons en het verkeer.

Nu kreeg ik in mijn gedachten dat de mensen al gaan slapen waren :D , ja op zo’n ogenblik kreeg ik rare gedachten en toch was het voor niets nodig.  Eigenlijk was ik mij al aan het voorbereiden dat ik ergens een wei moest zoeken en daar ons tentje maar opslagen.

We reden eindelijk  de straat in waar we moesten zijn  en zelfs de buren van daar wachten ons op, inmiddels was het 23 uur. Men kan niet geloven hoe blij ik was er te zijn, want de pony's waar doodop, vooral ons Djucka. We spanden uit en de pony's werden door de familie super goed in de watten gelegd. Voor mij was dit een dag van 20 uur en ben dan ook als een blok in slaap gevallen.

Met 2 uur vertraging van de voorziene tijd van aankomsten, de kilometers dat we om zijn gereden, was dit een heel vermoeiend traject van 56 km. Het was gewoonweg het dubbele van de gewone dag trajecten dat gepland was. In totaal hebben we 252 km op de teller staan.