Dag 14: Pittem - Aartrijke

PITTEM - AARTRIJKE

Het was nog muisstil als ik de pony’s eten gaf en ze nadien uit de wei haalde om ze klaar te maken. Nu is het richting Aartrijke en kijken al uit naar morgen, naar onze laatste dag.

Met op de achtergrond de kakelende haan verlaten we ook hier het erf bij het opkomen van de zon.

Zo vroeg in de ochtend is het toch wel zalig rijden, dan geniet je nog van de koele uurtjes en het gezang van de vogels.

Een beetje verderop ontmoete ik Gabriel , de man wist mij te vertellen dat hij elke dag 20 km ging wandelen en op een gegeven ogenblik vertelde hij zijn leeftijd. Nu zou ik dit nooit aangegeven hebben, de man was 81 jaar. Het was ongelooflijk hoe kwik hij nog was, het filmfragmentje kan je op facebook terug vinden.

Iets voorbij het station van Lichtervelde hielden we onze eerste korte pauze en waren inmiddels al 9 km verder.

Hoe dichter we bij Torhout komen, hoe meer we van de ene omleidingen in de andere kwamen. Het was echt frustrerend en dacht weer aan de verloren kilometers. Men kwam hierdoor wel langs mooie historische gebouwen en monumenten. Er was geen tijd om hierbij te blijven stil staan, al rijdend kon ik toch wel wat foto’s maken. Het viel al bij al nog mee en hadden we in totaal maar 5 km moeten omrijden.

Klik op foto

Eindelijk waren we uit de wirwar van Torhout met zen omleidingen geraakt,  buiten het centrum zag ik een peil van kinderboerderij “De oude smelterij”. Dit kon geen mooier plaats zijn om onze grote middagrust te houden en volgde dan de peilen in de blakende zon. Via een achterpoort parkeer ik ons binnen de omheining in de schaduw van de boom. Als de pony’s aan hun hooi bezig waren zocht ik naar de verantwoordelijke om te vragen of we hier een paar uren mocht blijven. Zonder probleem mochten wij er blijven en heb dan ook daar mijn rondje gedaan samen met Zoë.

Een hoofdverzorger kwam een babbeltje slagen en wist mij over deze plaats wat over de geschiedenis te vertellen.

Blijkbaar was het hier tijdens de Eerste Wereldoorlog een smelterij voor kadavers. De  dode paarden gesneuveld aan het front,  werden door de Duitsers afgevoerd naar Torhout. Torhout was centraal gelegen en er bevond zich langsheen de Ieperse Heirweg, een vilbeluik of smelterij, waar we nu zijn. Soms was de aanvoer zo groot dat de kadavers voorlopig werden opgestapeld op het zogenaamde paardenkerkhof tussen de kinderboerderij en het Maranshof, tot ze konden gesmolten worden.

Ik die dan dacht dat Torhout enkel gekend was omwille hun jaarlijkse paardenmarkt.

De tijd is hier voorbij gevlogen en na 3 uur hier te zijn is het wel tijd om de tocht verder te zetten.

Ook nu zijn we op ons afgesproken uur tot aan ons bestemming geraakt en was een traject van 35 km.