Dag 14: Pittem - Aartrijke

-

PITTEM - AARTRIJKE

Het was nog muisstil als ik de pony’s eten gaf en ze nadien uit de wei haalde om ze klaar te maken. Nu is het richting Aartrijke en kijken al uit naar morgen, naar onze laatste dag.
Met op de achtergrond de kakelende haan verlaten we ook hier het erf bij het opkomen van de zon.




Zo vroeg in de ochtend is het toch wel zalig rijden, dan geniet je nog van de koele uurtjes en het gezang van de vogels.

Een beetje verderop ontmoete ik Gabriel , de man wist mij te vertellen dat hij elke dag 20 km ging wandelen en op een gegeven ogenblik vertelde hij zijn leeftijd. Nu zou ik dit nooit aangegeven hebben, de man was 81 jaar. Het was ongelooflijk hoe kwik hij nog was, het filmfragmentje kan je op facebook terug vinden.
Iets voorbij het station van Lichtervelde hielden we onze eerste korte pauze en waren inmiddels al 9 km verder.
Hoe dichter we bij Torhout komen, hoe meer we van de ene omleidingen in de andere kwamen. Het was echt frustrerend en dacht weer aan de verloren kilometers. Men kwam hierdoor wel langs mooie historische gebouwen en monumenten. Er was geen tijd om hierbij te blijven stil staan, al rijdend kon ik toch wel wat foto’s maken. Het viel al bij al nog mee en hadden we in totaal maar 5 km moeten omrijden.


Klik op foto


Eindelijk waren we uit de wirwar van Torhout met zen omleidingen geraakt,  buiten het centrum zag ik een peil van kinderboerderij “De oude smelterij”. Dit kon geen mooier plaats zijn om onze grote middagrust te houden en volgde dan de peilen in de blakende zon. Via een achterpoort parkeer ik ons binnen de omheining in de schaduw van de boom. Als de pony’s aan hun hooi bezig waren zocht ik naar de verantwoordelijke om te vragen of we hier een paar uren mocht blijven. Zonder probleem mochten wij er blijven en heb dan ook daar mijn rondje gedaan samen met Zoë.
Een hoofdverzorger kwam een babbeltje slagen en wist mij over deze plaats wat over de geschiedenis te vertellen.
Blijkbaar was het hier tijdens de Eerste Wereldoorlog een smelterij voor kadavers. De  dode paarden gesneuveld aan het front,  werden door de Duitsers afgevoerd naar Torhout. Torhout was centraal gelegen en er bevond zich langsheen de Ieperse Heirweg, een vilbeluik of smelterij, waar we nu zijn. Soms was de aanvoer zo groot dat de kadavers voorlopig werden opgestapeld op het zogenaamde paardenkerkhof tussen de kinderboerderij en het Maranshof, tot ze konden gesmolten worden.
Ik die dan dacht dat Torhout enkel gekend was omwille hun jaarlijkse paardenmarkt.
De tijd is hier voorbij gevlogen en na 3 uur hier te zijn is het wel tijd om de tocht verder te zetten.
Ook nu zijn we op ons afgesproken uur tot aan ons bestemming geraakt en was een traject van 35 km.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Krokusvakantie 2021

-
Afbeelding
  Krokusvakantie is genoemd naar het eerste knolletje die je tuin siert. Een krokus heeft een positieve ingesteldheid. Het is de leider van het komend seizoen. In zijn eenvoud en bescheidenheid, leidt hij ons zachtjes naar gezelligheid. Zaterdag avond waren mijn kleinkinderen er al, maar tijdens de zonnige zondag kon ik niets leuk met hen gaan doen wegens een afspraak die al een tijdje vast lag. Mijn schoondochter Anna en mijn zoon Kris hebben zich met hen bezig gehouden. De zon scheen zo heerlijk en we keken eens om ons heen, wat gaan we doen en waar gaan we heen. Een week vol activiteiten, ook de maandag al was deze een koude en een natte dag. Maandag starten we met de stokkenmannen wandeling te Genk. De wandeling hebben we volledig gedaan, de opdrachten hebben we halverwege gestaakt.  Het begon plots te regenen en was verschrikkelijk koud.  De boekjes met de verhalen en opdrachten gaan we bij een volgende keer gebruiken als het niet regent. Toch hebben we enkele ...
Meer lezen

Mijn derde sneeuwwandeling (Hoëgne)

-
Afbeelding
  Elk jaar kijk ik uit naar sneeuw, ook deze winter houden ze mij niet binnen.   Vandaag zetten we weer vrolijk voetstapjes in de sneeuw en dit nu met Jerry. Drie dagen geleden was ik enkel met Mieke gaan wandelen “Croupet du Moulin” . Waar we drie dagen geleden de Hoëgne hadden verlaten, daar zijn we vandaag   gestart.  Men kon heel duidelijk zien dat er heel wat volk het voorbije weekend hier gepasseerd zijn geweest. Gelukkig had ik mijn sneeuwkettingen weer bij om onder de schoenen te dragen, voor de veiligheid heb ik van mijn paar ééntje aan Mieke gegeven zodat zij veilig mee kon wandelen. Het pad is smal, soms steil en vaak glad door het platgewalst sneeuw en de nacht dat het hier gevroren had. We moeten vaak van de ene naar de andere oever met trapjes en bruggetjes maar het is er zo oogverblindend mooi, dit tijdens elk seizoen. Van de week was het moeilijk om het juiste pad te volgen waar Mieke en ik onze eerste voetafdruk in de verse sneeuw konden ze...
Meer lezen

Het graf van de ridder en het fort.

-
Afbeelding
  Gisteravond nog snel een wandeltocht uitgestippeld via wikiloc , is echt een heel handig en duidelijk program en verbruikt weinig energie van je gsm als je de app gebruikt. Wandelen langs de meanders van de Semois met diepe valleien en panoramische plateaus. Vanaf de mobilhome parking te Herbeumont startte ik de wandeling langs de oude spoorlijn van Bertrix naar Herbeumont.. Het word hier ook wel eens gezegd “de weg van pratende stenen”. Dit werd mij snel duidelijk als ik onder de eerste brug in de vorm van een hoefijzer door wandelde. Je kreeg er een gevoel van rust en toch als je naar de metershoge muur zag stelde ik de vraag “waarom die gaten?”, de stenen heb ik helaas niet verstaan J Op de plaats van de mobilhomes zou vroeger een treinstation gewest hebben. Langsheen een camping ging ik richting de Semois, bij het afdalen naar het water was nog duidelijk te zien dat het nog koud was. We vergeten soms tijdens de voorbije lente dagen dat het nog steeds winter is.  Gril...
Meer lezen