Xanten

Vrijdag 14 juni ’19 een dag waar ik enorm naar uitkeek. Vorige week tijdens mijn wandeling Duitse Eifel had ik al eens gesproken over Xanten.

Aangezien wij kinderen van de BSD(ers) zijn, is deze stad waar wij zijn opgegroeid heel bijzonder en is het ook steeds een leuke wederkeer. 

Om 8u was ik vertrokken te Sint-Truiden richting Venlo waar we de NL grens overgaan richting D en snel in het rustgevend landschap terecht kwamen. Van hieruit was het nog zo’n 45 km te rijden, de herinneringen kwamen te boven en gaf mijn ogen de kost. Met een deel van de groep waren we afgesproken aan Bremer camping, waar de volgende dag dan ook de reünie plaats vond.

.

Aangekomen aan camping Bremer, nam ik mijn gsm en stuurde een bericht met melding "ik ben er". Het berichtje was nog niet goed en wel verzonden, werd er van uit de verte gefloten en geroepen. Keerde de wagen en reed het plein op waar we mochten staan met mobilhome, tent en de wagens.

Claudia, Marc, Ann en Daniel waren er al, kort nadien arriveerde Sonia. Voor mijn nachtverblijf had ik niet veel werk, mijn hangmat hing nog van vorige week in de camionette. Sonia zette haar geleend tentje nog eerst recht met hulp van ons voor we zouden gaan wandelen.

Op deze korte tijd waren onze lachspieren al heel actief, dit door het kleinste tentje met de meeste problemen J Tja, problemen was veel gezegd, het was binnenste buiten opgevouwen waardoor niet direct gevonden werd waar de stokken door moesten en dan ook nog welke 2 van de 3 stokken J

Toch leuk dat je met veel plezier en gelach het wekend zo kan inzetten.

Na de lunch zette we koers richting  het bos met vele geheimen en historie.

Het is een natuurgebied wat de naam "Der Hees" draagt. Dit beboste gebied ligt op een heuvel en kent enkele treurige verhalen uit de tweede wereldoorlog. Als kind hadden wij er geen weet van en speelden we op en onder de bunkers.

We bewandelden via de aangeduide wegen langs enkele van de honderden bunkers die in de jaren ’40 als opslagplaats gebruikt werden voor munitie. In de jaren ’70 & ’80 waren er nog enkele munitiebunkertjes intact maar door erosie nu ook als kaartenhuisjes ineen gezakt zijn. 

Voor de veiligheid toch maar een foto nemen, voor het geval dat we verloren lopen.

Na al enkele bunkers gezien te hebben, viel ons op dat het fitness-pad er niet meer was, als kind vond ik het ook zo leuk om daar gebruik van te maken.

Een overblijfsel van een gebouw dat ook tussen de bomen te zien was, zal ooit een werkplaats geweest zijn van het toen groot  munitiefabriek. Bij dit gedeelte konden we niet dichter benaderen wegens hoge omheining rond dit gebied. Dit gebied werd Muna genoemd (Munitionsanstalt)

Tijdens het wandelen zag je bij bijna elke bunker het waarschuwingsbord.

Als kind kan ik mij dit niet herinneren, ook aan bepaalde wegen stond deze.

We komen aan het hoogste punt van het bos. Hier waar de hoge uitkijktoren staat, zou vroeger het groot velt (bos-weide) geweest moeten zijn.

Deze bos-weide is heel wat kleiner geworden door wildgroei, toch kunnen wij onze herinneringen van in de sneeuw en de slee ophalen. Waarschijnlijk heeft iedereen van ons, toen half de jaren '70 met de slee van deze heuvel gegleden.

Beetje verder kon je ook de torens van de Dom zien.

Aan deze plaats maakten we gebruik van de boy op het fototoestel en gelachen dat we hebben eer die foto genomen werd. Gelukkig was de bestuurder van de terreinwagen zo hoffelijk om even te wachten.

Het monument in bos een plaatsje waar je wel even bij stil stond.

Aan deze 43 gestorvene personen herinnerd vandaag dit monument,  die voornamelijk afkomstig waren uit het toen kleine dorpje Xanten. Bij dit ongeval met een kettingreactie waarbij vrijwel het hele terrein verwoest werd. In eerste instantie werd het ongeluk namelijk stil gehouden alsof er niks was gebeurd. Hoe de explosie ontstaan is, is nog tot op de dag nog niet achterhaald. De geruchten gaan wel rond  dat bij het maken van een zo geheten luchtmijn een zware explosie ontstond.

Nog een interessant filmpje (2015) over het bos 

Tijdens onze wandeling kwamen we vingerhoedskruid tegen en kon mij herinneren dat het bos hiervan vol stond samen met braambessen en vlierstruiken.

De mestkever was ook aanwezig.

Om tot een de bron te geraken en de poel, moesten we extra kilometers doen. Aangezien ik de enige getrainde wandelaarster ben,  heb ik besloten om de tocht van 11 km nog wat in te korten uit respect voor de andere.

Hier nog een site over het bos

Maar wat we niet links konden laten, was natuurlijk de kazerne, tja wat er van overschiet natuurlijk.

Tussen de bomen en struiken door konden we nog een blok zien, wat nu een appartement is.

Zo zag deze er in de jaren '70 & '80 uit.

Waar vroeger de toegangspoort was van de kazerne is nu een straat.

Vroeger zag de kazerne er zo uit.

Foto's van Beukelaers Marc

Het kwartier werd na het verlaten door ABL omgebouwd tot woningen en appartementen.

54 Smd MSL LuM (Adm) was hier van '71 tot '89.

Ondertussen is het tijd om terug naar de camping te gaan, maar wil jullie nog eerst de route geven klik op GPX-bestand en alle foto's van de wandeling vind je HIER.

De drie pikkel werd rond de schaal met brandend hout gezet om vervolgens de ketel te hangen zodat we  een heerlijke maaltijdsoep konden maken.

Na het avondmaal met kampvuur in het midden verloor de schemering zijn licht

vlammen dansten warmte en intimiteit rond de gezellige bende.

Een rode avondlucht langgerekt met een beetje geel, steekt af tegen de stammen van donkere bomen

en terwijl de lucht stilletjes aan in de nacht, valt er hier en daar een drup. In het wonder van de natuur brachten we de nacht door met gesnurk en als bijklank het vallen van hevige regen.

Bij het ontwaken zette we het op een lopen want de hemelsluizen stonden nog open, we rende van de ene tent naar de andere. Claudia in de auto en reed richting winkel, niet om een paraplu te kopen, wel om de vers gebakken broodjes te gaan halen. Al dat water uit de hemel zorgde wel voor capriolen, gelukkig ging het over en konden we alle samen aan het ontbijttafel schuiven.

Stilaan hoorden we de vogels weer fluiten en zie je de zon achter de wolken tevoorschijn komen. 

Het werd tijd om naar de stad te gaan om ook daar onze jeugdherinneringen op te halen. 

Met vijf in de wagen en aankomen in de stad met zes, dit moet kunnen. Het was Mike die ook gearriveerd is voor de reünie.

Langs de winkelstraten met een historisch karakter vertoefden we een paar uurtjes.

Zo konden we de Dom van Xanten bewonderen met zijn waardevolle schatten, maar ook een roomijsje smullen.

Voor de grap was er een tracking opgezet en kan je het GPX-bestand hier vinden.

We konden het niet laten om ook langs de appartementsblokken te gaan, om ook daar het verleden op te halen. 

Gisteren werd er gelachen met het opstellen van Sonia's tent, maar vandaag lagen we allen plat met het veldbed van Mike.

Druppelsgewijs werd de groep voor de reünie voltallig en konden we met de BBQ starten.

De oude vrienden en rivalen, komen om wat eenmaal was, in herinnering te halen.

De saus gemaakt door Natasja was om je vingers af te likken, zo lekker was deze.

Het leuke aan deze avond was het rondgaan van de albums waar het verleden in vast zit.

Is dat waarvoor wij zijn gekomen – naar wat steeds verder van ons gaat?

Ach, ieder mens houdt toch zijn dromen van wat zich nooit herhalen laat.

Fototoestellen werden weer boven gehaald om er natuurlijk foto's van te nemen, de kwaliteit is niet te best door de weerkaatsing van tegenlicht. Toch mogen ze gezien worden.

De zon verdween achter wolken, maan kwam loeren en de boeren hadden gedaan met dorsen. Door de nacht al dromend naar de volgende morgen. 

Nog even met zijn allen samen ontbijten het afscheid is weer zwaar, maar altijd zegeviert de hoop op een weerzien volgend jaar.

" Tussen 1971 tot 1989 gingen we naar de Reynaert school aan de Heinrich-Lensing-Straße, te Xanten,

Sindsdien is er echt heel veel veranderd en je herkent de omgeving van de school ook bijna niet .

Tja, het is echt zo, de tijd gaat veel en veel te vlug.

We hebben veel geleerd: lezen, schrijven, moeilijke sommen maken en zelfs Frans

Elastiek-twist, touwtjespringen, over-lopertje, trefbal, knikkeren en bikkelen

Ja, toen was het leuk, maar vooral ook spannend en heel fijn

Hartelijk bedankt en super tof dat jullie tijdens de reünie aanwezig waren.

Hopelijk wordt het een onvergetelijk weekend zodat iedereen straks zegt: een herhaling? Ja fijn

Alleen bij een volgende wel rekening houden dat het een campingplaats is en geen festivalweide.

En als je na afloop denkt: jammer dat niet iedereen er was, dan zou het wel leuk zijn

Als je iemand kunt aansporen om er een volgende keer wel bij te zijn."

Voor het volledig album van Xanten klik hier.