Walking and Animal Stories

Wat was het voor mij gisteren ( 28 juli ’19) een dag van betovering wandelen door een gigantisch verzorgd park. Nooit gedacht dat er hier in België zo’n groot park met verschillende structuren en culturen te bewonderen is. Er is daar zoveel ruimte en niets zat opgepropt bij elkaar. Het is zeker 30 jaar geleden dat ik nog een dierenpark heb bezocht, maar hier te Brugelette is het helemaal niet te vergelijken met de Antwerpse zoo die toen overbevolkt was. Ik ben van mening dat kudde dieren in kudde moeten leven, maar daar in Antwerpen vond ik het te druk bevolkt en een overrompeling. Maar hier bij Pairi Daiza hebben de dieren echt wel een hemel op aarde, zo goed verzorgd en de open ruimtes dat ze hebben, het was echt de moeite om hiervoor een dagje voor uit te trekken. Het is een park met witte tijgers, jachtluipaarden, zebra’s, olifanten, stokstaartjes, gnoes, zoveel soorten kwallen, panda’s, kaketoes, ara’s, pinguïns, zeehonden, zeeleeuwen, schatti...

Nu was het eens wandelen met Snow, Zicko, Zara en Kato, langs plantages, akkers en weilanden, want met deze vier moet ik niet als mijn vorige wandeling naar de bergen trekken. We parkeerde de wagen aan een sportcenter, maakte de kinderwagen klaar zodat  Zicko, Zara en Kato ook eens lekker konden genieten van de natuur. Er was variatie in verharde wegen, zandwegen tot zelfs ruwe ondergrond, deze wegen bracht ons langs een  grote diversiteit aan landschappen. Ook gingen we door een natuurreservaat waar natuurpunt hun aandacht aan besteed. Alleen hebben zij niet gedacht aan ouders met kinderwagens, want voor hen is het wel een probleem om door de draaipoortjes te geraken. Tevens rolstoelgebruikers die ook graag van de wilde natuur willen genieten, is er voor hen geen doorkomen mogelijk. Dit viel mij nu op daar ik zelf met een omgebouwde kinderwagen voor mijn gaaikes op wandeling was. Met deze is het dan ook spijtig dat ze niet overal klappoortjes plaatse...

Dag 1: Vrijdag 5 juli ’19 besloot ik na de middag om naar het kleine Zwitserland van   Luxemburg te trekken. Om 19h30 was ik klaar met het nodige werk dat ik nog eerst moest doen voor ik kon vertrekken, mijn rugzakje was op zich snel klaar. In Hasselt nam ik de snelweg tot Bastenaken, eens ik weer van de snelweg af was nam ik de tijd om al van het landschap te genieten. Treuzelen mocht ik nu ook niet want wilde nog graag mijn kampje opstellen. Het was al aan het schemeren voor ik het plaatsje in het bos gevonden had te Nommern. Net voor het echt donker werd was mijn slaapplaatsje klaar. Voor het eerst de nacht doorgebracht met wildkamperen, het is zalig om zo in de natuur te slapen. Je hoort geluiden waar je anders nooit naar luistert, het zijn echt de geluiden wat de natuur te bieden heeft. De honden sliepen op hun vertrouwde plaats in de camionette die een paar meter verder stond, dit om veiligheidsredenen. Onze Tidus zou kunnen ontsnappen als hij los g...