Wandelen langs en door de kloven van Müllerthal

Dag 1:

Vrijdag 5 juli ’19 besloot ik na de middag om naar het kleine Zwitserland van  Luxemburg te trekken.

Om 19h30 was ik klaar met het nodige werk dat ik nog eerst moest doen voor ik kon vertrekken, mijn rugzakje was op zich snel klaar.

In Hasselt nam ik de snelweg tot Bastenaken, eens ik weer van de snelweg af was nam ik de tijd om al van het landschap te genieten. Treuzelen mocht ik nu ook niet want wilde nog graag mijn kampje opstellen.

Het was al aan het schemeren voor ik het plaatsje in het bos gevonden had te Nommern.

Net voor het echt donker werd was mijn slaapplaatsje klaar.

Voor het eerst de nacht doorgebracht met wildkamperen, het is zalig om zo in de natuur te slapen.
Je hoort geluiden waar je anders nooit naar luistert, het zijn echt de geluiden wat de natuur te bieden heeft. De honden sliepen op hun vertrouwde plaats in de camionette die een paar meter verder stond, dit om veiligheidsredenen. Onze Tidus zou kunnen ontsnappen als hij los geraakt, ons Zoë is geen probleem om onder de hangmat te blijven, zij heeft de ervaring om in open lucht te slapen van de tocht Sint-Truiden naar Oostende en blijft ook heel trouw bij mij.

Dag 1 van onze wandeling die we gestart zijn om 6h45 na het afbreken van mijn kamp-je.

Welke route gaan we volgen?! Geen van deze hierboven, maar wel mijn eigen route die ik op mijn gps heb gezet, tijdens de wandeling neem ik de tocht op met wikiloc.

Stukje door bos, met nadien een weids uitzicht over velden, eens daar voorbij wandelen we langs een smal bospad met een bron waar de honden pogingen deden om van het fris water te kunnen drinken.

Na de eerste 4 km stoten we op de eerst hoog uitstekende rotsen met net daar achter de D’Bëschcrèche am Fielser Blockhaus naast een bedevaartplaats. Het rare is dat over deze plaats wegen beschreven is.

Langs loofbos met enkele dennen zijn we aan het afdalen, we wandelen letterlijk aan de voet van een middeleeuwse burcht.

Langs het dorpje Larochette klimmen we een andere berg op, waar je dan ook weer een mooi panoramisch zicht hebt met de opvallende burcht, die hoog boven het dorp op een zandstenen richel werd gebouwd.

Verder langs een bospad kwamen we precies in een paradijs met wilde bloemen waar insecten, vooral vlinders hun goed voelden en verder door aan een vijver waar we dan ook pauze hielden de libellen.

De weg gaat lichtjes op en neer en zo komen we bij de imposante zandstenen rotsformaties en door millennia lang hebben erosieprocessen soms bizarre formaties gevormd.

De overhangende rotsen en de natuur rondom het wandelpad verveelden mij niet.

Je kon zo je fantasieën de vrije loop geven over Elfen, Feeën of dwergen.  Maar je kon je ook inbeelden dat de rotsen als  monsters op je afkwamen.

We wandelde door kleine en grote kloven, over grote stenen en regelmatig kwamen we ook steile trappen tegen. Men moest ook door smalle spelonken, bij sommige moest men zelfs de rugzak van je rug nemen.

Zo heb ik vandaag 8 uur nodig voor deze route van net geen 20 km! Nu geef ik wel toe dat er veel tijd is besteed aan het verkennen en fotograferen, je kan dan ook al de foto’s van deze dag terug vinden HIER, het is echt de moeite om ook die te bekijken, voor de video klik je op het plaatje hier onder.

Om de avond nog wat door te brengen was ik naar Echternach gereden om daar nog wat langs de Sauer te gaan wandelen en het viel mij op dat daar veel water tegen over vorige week tijdens onze Kajak te Coo

Dag 2:

De avontuurlijke wandeling gaat verder, na de nacht in hangmat doorgebracht te hebben. Het leek mij het best om zo vroeg mogelijk te vertrekken vanwege dit deel wel heel toeristisch zal zijn en waren we op pad om 6h30.

Alweer zaten we direct in het bos, de verharde weg veranderde in een wild begroeid pad dat vol lag met omgevallen bomen. Men moest er echt wel over klauteren, springen, onderdoor of een ommetje maken.

Onderweg kwam je zelf gemaakte wandelstokken tegen die waarschijnlijk door kinderen zijn gemaakt en ja ze hadden er toch verkocht aan het bedrag te zien dat daar in het potje zat. Zelf heb ik er geen genomen want met twee honden elk in een hand is het niet handig om er mee te wandelen. Omdat de kinderen echt zo'n leuk idee hebben heb ik dan toch maar onzichtbare wandelstokken gekocht.

Het is vandaag een heel pak frisser en is het ook ondertussen zachtjes aan het regenen, gelukkig zijn we aan het wandelen onder beukenbomen want daar blijf je lang droog onder.

Ondertussen is de wandelweg heel mul en is dit toch wel voor zeker 200 meter ik denk zelfs meer, het is vermoeiend wandelen in zo'n losse grond. Achteraf viel mij te binnen dat het wel een pad van everzwijnen zou geweest zijn, deze heb ik niet gehoord gezien.

We hielden even pauze, niet omdat het pad dat achter ons nu ligt zwaar was, wel om een plaatje te schieten van een rots met er voor een stam die bedekt is met een klimop en daar een tonderzwam.

Deze zwakteparasiet of schimmel groeit enkel op verzwakte of dode bomen.

Inmiddels was de regen gestopt en was de grond nat maar niet doorweekt. De zon kwam er heel af en toe eens door, dit zorgde voor een zeer mooie, ontspannen wandeling.

Al snel begon de geografie te veranderen en we konden zien waar "Klein Zwitserland" zijn bijnaam van kreeg. We passeerden beekjes, enorme rotsblokken en rotsachtige uithollingen.

Net als gisteren werden we ook nu begluurd tussen de bomen door, door de rotsen J

Het begon wat hevig te regenen en ging ik met Zoë en Tidus schuilen in een grotholte.

Het pad was voor het grootste deel niet moeilijk, maar er waren gedeeltes met hellingen, dalingen en trappen, met deze zijn mijn benen wel getraind.

Het bos hier is zo weelderig en mooi, het uitzicht vanaf de top van op de rotsen is geweldig en de stilte en de rust is zo zalig! 

Zie video.

Mijn geluk vandaag was net als gisteren dat ik ook dieren in het wild heb mogen spotten en heb kunnen vastleggen, alleen waren ze nu een maatje groter.

Tijdens deze tweedaagse wandeling kreeg men het gevoel dat je in de tijd van grotbewoners terecht kwam, ik was echt in een heel andere wereld.

Ook vandaag kon je figuren inbeelden van uit de rotsen, zo kon ik uit deze een olifant maken J

Al is de tocht de helft korter dan gisteren, deed ik er toch bijna zo lang over. Ik droomde hier in weg van al wat hier te zien is en vergat de tijd. Ik voelde mij voor een korte tijd als in een sprookjes(film)bos . Je wandelt door bos-passen en keer op keer langs  bizarre rotsformaties . De laatstgenoemden maken de regio rond de Müllerthal zo populair.

De volledige trail zou 112 km zonder de andere extra toeren zijn, dit wil zeggen dat ik zeker hier nog ga wandelen.

Er is hier veel te ontdekken rond de paden en de rotsen en wil bij een volgende wandeling hier wat meer tijd nemen. Het allermooiste heb ik nog niet gezien, dit gaat er zeker nog van komen en hopelijk met mijn wandelgezellen Mieke en Jerry, zodat zij het ook kunnen beleven om mijn gemiste schoonheden zoals, de waterval Schiessentumpel en het kasteel van Beaufort in te halen.

Een professionele wandelaarster ben ik niet, waardoor ik dan ook langer wandel dan een doorwinterde wandelaar. Tevens ben ik ook geen schrijfster maar hou er wel van om er over neer te pennen wat ik tijdens mijn wandelingen heb mogen beleven.

Net zoals met het fotograferen probeer ik steeds mijn best te doen en hierdoor zijn er ook van deze dag heel wat foto's HIER te bekijken die de moeite zijn.

Voor mijn GPX-bestand klik hier.

Wens je de kaart van Müllerthal http://www.mullerthal-trail.lu/