Bolderberg (4 dec 2019)
Het ziet er naar uit dat het vandaag een mistige wandeling zal zijn.
Aangezien ik midden in een verhuis zit en er toch even
tussenuit wilde, hadden we besloten om toch te gaan wandelen. Nu heb ik zelf
geen route uitgestippeld wat ik graag doe, maar zonder pc , internet en tussen de
verhuisdozen zag ik het echt niet zitten. Gelukkig is Mieke en Jerry in deze
streek wat bekend en begonnen we aan een korte wandeling.
De wagen parkeerden we aan sporthal Kajoba, de Vrunstraat vervolgden we een
anderhalve kilometer om dan het bos in te trekken.
Voor dat we het bos introkken zag je in enkele voortuinen een
wereld waar fantasiewezens, mysterieuze wezens, trollen en elfen uitgebeeld
staan. (Dit kan je terug vinden bij MIEKE)
Nu even een kuitenbijter om op de Bolderberg te komen en door
de mist zien we een gebouw tevoorschijn komen, het is de Kluis van Bolderberg.
Op de foto ziet men de originele kluis (links) die versierd
is met twee ornamenten die de Boodschap aan Maria voorstellen, in het midden is
de kapel met rechts ervan het woonhuis uit de 18e-19e eeuw. Het gebouw is een
beschermd monument sinds 1996 en sinds 2006 na lange tijd leegstand en
verwaarlozing terug bewoond.
Hier op de top van Bolderberg zie je een juweeltje van
steentjes, de steentjes zijn er gelegd door veel wandelaars en pelgrims. Het symboliseert
dat je een steentje bijdraagt aan de wereldvrede.
Zo’n 100 meters verder zou men een prachtig panorama zicht hebben op
de vijvers en het kasteel van Terlaemen.
Maar de mist belemmerde het zicht, het bezorgde ons een mysterieuze,
schilderachtige als dromerige sfeer.
Links van het panoramapunt is er een zandvlakte, waar we onze
viervoeters de vrije loop hebben gegeven en waar ze even konden spelen.
Ook vandaag zien we hier en daar nog paddenstoelen en
zwammen, het blijft ons een sprookjesgevoel geven.
Dit gevoel is dan nog niet
het einde, we hoorden gehinnik. Als trouwe paardenliefhebber merk ik dat het
niet een alledaags gehinnik is. Het klonk meer naar een opgejut hengst. Men hoort
hem wel maar ziet hem niet door de dikke mist en ja het geluid kwam dichter en
dichter. Mijn gedachten gaan naar de sage van de eenhoorn, maar nee!
Uiteindelijk zien we een amazone op een donkere Spaanse hengst met een strijdkreet.
Hij bezag onze honden als een lekker mooie merrie J
Na een tijdje komen we terug in bewoond gebied en leggen de
laatste km af tot aan ons vertrekpunt, waar we dan nog even bij Maquettes van
de kluis bleven staan.
De honden zette we in de wagen om nog even een warme
chocomelk, een koffie en een donker biertje te gaan drinken bij Guy’s dorpscafe
Reacties
Een reactie posten