Brustem-Borgloon met kleinkinderen (3-8-'20)

 Samen met mijn kleinkinderen en tante Anna ons eerste fietstocht.

Als de kinderen bij mij op bezoek zijn, wil ik dat ze meer doen dan enkel maar tv kijken of met PS spelen. Tijdens de grote vakantie waren ze een week bij mij, na heel wat activiteiten die we reeds gedaan hadden, deden we nu een fietstocht. 

Net zoals mijn andere tochten die ik zelf uitstippel, is ook deze fietstocht met de hand uitgestippeld.

De eerste vijf km verliep al uitstekend, ook ons Yuna deed het goed.

Net voor we aan het zwevend kapelletje aankwamen, vielen ze bijna van hun fiets. Ze hadden nood aan een pauze, een snakje en een drankje hadden ze wel verdiend.

Bij de kapel aan de heuvel met daarrond het enige tot nu toe gerestaureerde galgenveld van de provincie staat ook een galg. Vroeger hadden veel dorpen een galg op een verlaten plaats aan de rand van het dorp, als duidelijke waarschuwing voor naderend geboefte.

Met voorbedachtenrade had ik de fietskar mee. Want voor Yuna zou de fietstocht te zwaar zijn en omdat we na onze korte pauze een lange daling en kort erop een stijging hadden, besloot ik toch veilig te spelen. Het kleine fietsje werd in de kar gelegd en Yuna achterop bij Anna. 

Aan Miliano legden we goed uit dat hij stilletjes moest bij remmen en zeker niet de rem volledig toe nijpen. Zo gezegd zo gedaan, veilig beneden en dan was het een puf hier en een puf daar. Toch deed Miliano zo zijn best om boven te geraken, een beetje betreurt stapte hij af en ging samen met Anna verder te voet.

Voor we bij het doorkijkkerkje kwamen, reden we fout en was het weer alle kracht in de benen te gebruiken om boven aan de top te geraken. 

Het was 28°C en tijd om nog eens pauze te houden zodat we ons lichaam terug wat vocht kunnen toedienen. Yuna had terug zin om wat te fietsen terwijl we ons flesje met water uitdronken.

Uiteindelijk komen we bij het doorkijkkerkje waar we niet al te lang zijn gebleven. Het was er zo druk en met de maatregelen ivm corona, wilden we geen risico's nemen. Het was vlug een foto nemen en wegwezen.

Het kunstwerk van 10 meter hoog bestaat uit 100 op elkaar gestapelde staalplaten, nagebootst Loons kerkje dat men in de verte kan zien. Dit kunstwerk symboliseert de leegloop van de kerken. 

We trekken verder naar de speelboomgaard, een plaats waar kinderen hun echt kunnen uitleven en als volwassene tot rust kunnen komen.

Na wat klimmen, klauteren en picknickpauze was het tijd om terug richting startpunt te rijden.

Ondertussen zat Yuna naast haar fietsje in de fietskar en wonder bij wonder zag Miliano het nog helemaal zitten. 

De terugweg zat nog vol verrassingen, eerst kwamen we op een stuk route voor de MTB-kers. Zo'n eensporige weg was niet handig om met een fietskar door te rijden, toch hebben we zonder boks het einde van dat stuk bereikt.

Op een gegeven ogenblik hoor ik "zonnebloem, kijk een veld met zonnebloemen", met deze stop ik en gaat oma Tanja samen met Yuna een zonnebloem plukken. 

We zette de tocht verder en wat was het zalig om bergaf te rijden.

Daarna was het uiteraard weer stijl naar boven en waren we toch wel wat uitgeput.

Het bereiken van de top gaf ons een fijn gevoel.

Met deze kan ik zeggen dat het een geslaagde tocht was en dat ik als oma heel trots op mijn kleinkinderen ben.

Zoals bij al onze tochten zijn er meer foto's genomen dan dat men hier ziet, kijk maar eens in album.

Het GPX-bestand vind u hier.