Een weekendje bij Stal Okkema

 

Vanuit Brustem  dat gelegen is op de grens van droog- en vochtig-Haspengouw, vertrek ik richting Stevoort dat zich bevindt in de vallei van de Herk en ligt in vochtig-Haspengouw. Hier hang ik de stevige en oude paardentrailer aan mijn wagen, om zo richting Wechelderzande te rijden naar stal Moerhof. Hier verhang ik de paardentrailer aan een andere wagen, niet dat ik daar zo gelukkig mee was.

Een Friese merrie met een pracht van een veulen werden geladen om naar een opfokstal te brengen.

Emmy had liever dat we met haar wagen naar Friesland reden, maar aangezien zij niet met trailer mag rijden reed ik. Voor mij is het toch wel een aanpassing om met een volvo xc60 als men al jaren met een camionette rijd en dan is het nog een automatic.

Na ruim 5,5 uur rijden kwamen we aan te Jeth bij stal Okkema en we werden daar heel hartelijk ontvangen.

Auke en Mathieu mochten in de binnenbak hun benen na een rit voor hun van 4 uur, het veulen ging snel wat tutteren aan de goed gevulde tepels van mama Auke, daarna ging hij op verkenning om dan een pootje baden in een emmer te doen.

Normaal zou het veulen bij een andere stal moeten komen, maar aangezien er een besmetting van rhinovirus was, besloten we het veulen er nog niet heen te doen.

Na een korte rondleiding in de stallen en onze kamer werden we alle uitgenodigd om rond de tafel te gaan zitten. Er werden heel wat lekkere dingen op tafel gezet en babbelden nog wat na.

Als eerste ging ik mijn bedje opzoeken, ook al doet men tijdens zo’n lange rit niets, als enkel zorgen dat de paarden veilig tot bestemming geraken, was ik toch wel doodop.

Uitslapen ken ik niet, al lag ik al langer in bed dan dat ik gewoon ben en om half zeven stond ik al beneden. Er was nog niemand te bespeuren en ging dan met Zoë (mijn hond) een wandelingetje doen. Het was nog donker en heel mistig, je hoorde enkel vogelgeluiden waaronder de meerkoet. Terwijl ik zo naar de natuur luisterde hoopte ik om iets later als het uitklaart toch wat wilde vogels te kunnen spotten.

Na ons ontbijt ging Emmy naar haar merrie en veulen en ik ging met Zoë naar de buitenbak, zo kon ze even wat rondcrossen en zich wat uitleven.

Ondertussen hoor ik heel wat meer beweging op stal en werden er enkele paarden klaar gemaakt voor trainingen. Zowel paarden om onder de man te berijden als in aanspanning.

Auke en Mathieu worden naar de buitenbak geleid waar de Eifel toren staat, zodat de jonge dames met de andere paarden in de binnenbak konden trainen.

Als ik mij omdraaide zag ik vier mooie schimmelpaarden op het weiland grazen, het is het vierspan van stal Okkema. Deze paarden zijn een kruising van het Friese paard met de Orlov draver.

Een enkelspan komt vanuit de binnenbak naar buiten, Emmy en ik werden uitgenodigd om mee te rijden. Het was spijtig dat het zo mistig was om over de hoofdbaan een tochtje te doen en te genieten van de omgeving. Als menner en palfrenier zie je veel meer dan een chauffeur die in een gemotoriseerd voertuig zit, niet enkel bij mist maar ook bij schemering zijn de zwarte parels niet tijdig te zien.

Maar voor deze jonge hengst is 15 minuutjes voldoende om in aanspanning te lopen, zeker als ze hun werk goed doen.

Het is hier een fantastische samenwerking en in kort van tijd stond er al een dubbelspan hengsten klaar, ook hier mochten we mee en deden het zelfde traject als het enkelspan.

Bij terugkomst stonden al weer twee prachtige Friese hengsten klaar en mij werd al snel duidelijk waarom de leidselgeleiders aan de hoofdstellen hingen en de opzetringen aan het zadeltje van het span waar we juist mee weg waren. 

De twee werden voor het span gezet en als vierspan een tochtjes richting het dorp. Het was echt genieten van de hoefgeluiden die bijna als een zuivere klank in de pas liepen. 

Bij aankomst stapte ik van de wagen, maak de strengen los van de patentsluiting om vervolgens de leidsels van de voorpaarden aan te nemen. Nu ieder werkt op eigen manier, ik maakte de zadeltjes los van het borsttuig en had snel door dat ze het tuig uit zen gehele van de paarden nemen. Dus ik maakte de riemen terug vast die ik losmaakte, want wil niet dat ze bij een volgende training door mij in problemen geraken. Met deze heb ik dan de verdere aftuiging aan hen over gelaten.

Nadien werd er een enkelspannetje klaar gemaakt, een P.R.E. voor de wagen, dit paardje heeft een trauma opgelopen. Deze staat in training om terug vertrouwd te geraken met het lamoen/berries want van zodra hij het lamoen ziet gaat hij in stress.

Het werken voor de wagen maakt de P.R.E. minder problemen uit dan wanneer men hem voor de wagen zet. Laat mij echt denken aan Nelson, bij Nelson wist ik wat er gebeurd was. Na een maand dat ik hem getraind heb om terug vertrouwen te vinden als aangespannen paard, liep hij weer perfect over de baan. Een jaar later liep Nelson als koppaard in tandem bij zijne eigenaar en heeft dan ook aan marathonwedstrijden meegedaan. Ondertussen heeft dit paard zijn welverdiend pensioen gekregen.

Inmiddels zijn we al een heel eind verder van deze dag en is er ook meer volk te bespeuren, waaronder hun dierenarts. Deze keurt netjes alle paarden die hier te koop staan.  Een veterinaire keuring bestaat altijd uit een klinische keuring. Bij een klinische keuring bekijken ze het gehele paard van neus tot staart. De keuring begint met het stationaire gedeelte waarbij ze eerst het signalement en chipnummer opnemen. Daarna volgt een standaard lichamelijk onderzoek. Vervolgens  gaan ze kijken hoe het paard loopt en beweegt, zowel op een harde ondergrond als op een zachte ondergrond.  Vervolgens doen ze buigproeven van alle vier de benen. Naar alle waarschijnlijkheid als er een koper is, zal die het gewenste paard ook door eigen D.A. laten onderzoeken.

Als afsluiter van deze dag werd er nog een paard voorgebracht en lieten ze al zijn kunnen en doen zien aan de koper die aanwezig was. Het paard werd voor de wagen gezet, nadien onder de man en als laatste nog een heerlijke hogedruk douche. Het was in mijn ogen een super paard qua eerlijk karakter. 

Moest ik nu niet de paardenwereld hebben afgesloten, zou ik ook wel weten waar ik een Fries zou aanschaffen. Maar mijn lichaam laat het niet meer toe om nog met paarden bezig te zijn, ook nu is het mij duidelijk geworden bij het klein beetje hulp dat ik aanbood.

De dag werd afgesloten met een lekkere maaltijd en wat na-gebabbel was het snel weer bedtijd.

Zondag ochtend was ik weer als eerste wakker en gaf mijn hond weer de volle aandacht, een kort wandelingetje en een speeltijdje in de buitenbak.

Na ons ontbijt werd alles in gereedheid gebracht om het veulen voor een tijdje naar een andere stal te brengen, voor hij naar de opfokstal kan. Auke en Mathieu werden geladen, om 5 km Mathieu af te zetten, met de merrie reden we direct door richting Wechelderzande waar we dan na een goede 4 uur aankwamen. Een uur later stond de trailer terug in Stevoort en het laatste half uurtje begon toch wel door te wegen om naar huis te rijden. Zo’n trip vraagt toch wel wat energie, of is het omdat ik niet meer zo jong ben 😏

Maar eerst werd ik wel even op de proef gezet, moest ik met de extra maat van trailer over een smal brugje 😅

Maar dat blondje heeft het toch weer goed gefikst 😉 

Nu is het moment aangebroken dat Mathieu zijn mama Auke moet verlaten.

 
Toch ben ik blij dat alles veilig op bestemming is geraakt en kan Mathieu nu de komende drie jaren samen met leeftijdsgenootjes zich ontwikkelen tot een mooie zwarte parel.

Als afsluiter van deze blog het vierspan in beweging 

Wil je graag alle foto's zien? Klik op album!