Voorbereiding ST-Truiden naar Oostende
Eind 2017 kwam ik op het lumineus idee om eindelijk nog een
droom waar te maken
Van zodra de feestdagen voorbij waren, begon ik aan het
uittekenen van een route. Het eerste kruisje werd gezet ten westen van
Sint-Truiden en dit is het landbouwdorp Duras en het laatste kruisje te
Raversijde, dit is een gehucht ten westen van Oostende.
Nu weten we al, dat we van Limburg naar West-Vlaanderen
gaan, in een ruwe schets en bijna rechte lijn zou dit zo’n 180 km zijn.
Uiteraard is dit niet in één enkele trip af te leggen met de
pony’s en moesten er meerdere kruisjes op de kaart komen.
De plaatsen waar we zouden overnachten moesten dan ook nog
erbij komen.
Grotendeels had ik
mijn vriendenkring hierover aangesproken, zij zagen het allemaal zitten
om mij, de pony’s en de hond bij hen te laten overnachten. Ook dit was niet zo
evident, want ze wonen over heel België en net te ver uit elkaar, met deze
moest de route uitwijken richting Antwerpen.
Tevens had ik een oproep geplaatst op facebook in de groep
van recreamen, daar kwam veel respons op en zo kon ik dan ook verder werken aan
het uitstippelen van de avonturentocht.
Na de volledige tocht uitgestippeld te hebben, werd deze dan
weer verdeeld in dag trajecten. Deze werden dan geplastificeerd en gebundeld.
Uren, dagen, maanden gingen voorbij bij het bewerken van de
weg,
tussendoor maakte ik ook de wagen klaar en werden de pony's
getraind.
Omdat ik het traject zo nostalgisch mogelijk wilde afleggen
"her beleef", werd het authentieke rijtuig naar werkplaats gereden.
Het is een mini rijtuig, geschikt voor Shetlanders.
Van de kaasbrik maakte ik een tentwagen (huifwagen),
dit om
het materiaal te beschermen tegen de weersomstandigheden.
De bokzit moest ook verhoogd worden, zeker om er zo een
lange afstand mee af te leggen,
om toch comfortabel te zitten.
De disselboom werd ook aangepast, want de voorziene boom was
te kort.
Deze heb ik laten aanpassen door Stalhouderij Geyskens.
De huif werd gemaakt uit een oude canvaszeil van een grote
huifwagen,
wat ik er van nodig had werd ook volledig gerecupereerd.
De constructie voor de huif werd uit licht bouwmateriaal
gemaakt.
Omdat één van de pony's nogal fel reageerde bij het gebruik
van de rem, werd er van een oude kruiwagen band stukken rubber uitgesneden om op
de remblokken te bevestigen.
De aanpassingen van de wagen kan je zien als je op de foto
klikt.
Van zodra de wagen klaar was, werden er geregeld testritten
mee gedaan,
zo konden de pony's aan het rijtuig wennen.
Een week voor dat de werkelijke tocht van start ging,
werd
er nog getraind met de volledige bagage.
Tijdens de testritten was er steeds een groom bij en bij
trainingen was het zonder.
Ja ook ik moest trainen om zonder groom te werken,
aangezien
ik de volledige tocht op mijn eentje doe.
De week voor de start duikt er een probleem op!
Door de aanhoudende hitte en droogte, kwamen de ijzeren
hoepels van de houten wielen.
Alle dagen met natte lakens liet ik het hout weer zwellen.
Eens dat dit voldoende was, werden er voor de veiligheid
nog
bouten bij gezet door mijn jongste zoon.
 |
| klik op foto |
Ook de hoeven moesten nog verzorgd worden.
 |
| Klik op foto |
Het tuig werd ook nog grondig onder handen genomen.
Reacties
Een reactie posten