Verborgen moois in Sint-Truiden

Vandaag kozen we om terug dicht aan huis te gaan wandelen en deze ging langs de fruitvallei van Sint-Truiden. De voorbije winter wist ik al om deze wandeling nog eens over te doen, het was toen al zo mooi en kon het niet anders zijn dat het ook nu wat te bieden had.

Na de eerste plantages op de grens van Duras-Wilderen kwamen we als eerst langs de Alpaca met de geitjes.
Dit neem ik er bij  speciaal voor Mieke, zij is zo verliefd op deze wollige dieren.  

Hierna staken we de baan over en we hadden een vinkje in het oog, ik stond slecht om er een foto van te kunnen nemen en als ik mij zou verplaatst hebben dan was het weg uit het vizier van Mieke. Met deze heb ik haar gevraagd om een foto van de botvink door te sturen zodat ik het toch in mijn blog kon plaatsen.

Langs Staaienjof, de silo’s van Vossius en na het kapelletje staken we weer de baan van St-Truiden naar Wilderen over, zo konden we richting natuurgebied wandelen. 

In de verte zagen we een fazant de weg kruisen en met de camouflage wist ze haar toch wel verdekt opgesteld. Ze bleef zitten tot we op een meter van haar af waren waardoor ze dan ook plots opsteeg en uit ons beeld verdween.

 Ook roofvogels kon je hier gretig aan het werk bezig zien zoals de buizerd en de sperwer.

Tussen het riet hoorde je de brulkikkers, af en toe een plonsgeluid, maar ze zien was ons niet gelukt.

Voorbij alle klappoortjes en sluizen komen we aan de speelweide waar het kinds bij Jerry naar boven kwam, hij kon het niet laten om de glijbaan te nemen en wacht...., verder door van onze wandeling dacht hij dat hem op survival was na onze middagmaal.

Ook ons Zoë wou Jerry volgen, ze trotseerde het net en voor de glijbaan had ze haar bedacht en keerde terug om dan de hangbrug te nemen, maar ook hier keerde ze halverwege terug.

Na onze koffiepauze gaan we via Hof van Staeyen waar je ook de oorspronkelijk wasplaats van het hof tegen komt. 

Voor het volgende mooi gedeelte van St-Truiden moesten we eerst nog het drukke rondpunt trotseren om veilig aan de overkant te geraken waar de watermolen vanStayen zich bevind.

Onder het bruggetje door vonden we weer een zee van rust met bloeiende wilde bloemen.

De bloesemperiode van hier hebben we gemist daar we in die periode onze bivaktocht deden langs de getevallei. Met deze genoten we van alle wilde bloemen zoals de wilde margriet, hondsroos, klaproos, wilde kamille, avondkoekoeksbloem, etc.

Dit stuk bewandelen we enkele houten bruggetjes, 

halverwege van dit stuk kwam men weer een poel met brulkikkers tegen en had dan ook de gelegenheid om een reiger te fotograferen .

Verder door komen we weer even op de baan waar je een poort kan zien dat toebehoord aan het Hof van Maasrode  , dat ze aan het restaureren zijn. Enkele stappen verder zie je een vervallen hoeve dat blijkbaar ooit een hotel zou geweest zijn.

Tussen twee huizen steken we door om terug in een stukje natuurgebied te komen, waar we dan ook onze picknick hielden. 

Tijdens de picknick werden we weer verwend met lekkere pannenkoeken die Jerry bakte.

Hier aan deze plaats kreeg ik de kans om een piep klein vlindertje een dwerghuismoeder en een weekschildkever of het zwartpootsoldaatje  te fotograferen.

Ondertussen komen we aan de Sint-Odulphius parochiekerk die naast de Sint-Odulphusbeek beek gebouwd is.

Tussen de beek en de kerk is een smal padje dat ons naar het klokhuis brengt. De klok staat boven de bron van de Sint-Odulphusbeek.

Normaal zouden we ook langs de brouwerij van Wilderen gaan, deze was vandaag gesloten en hebben we de weg ingekort om richting huiswaarts te gaan.

Al was er weinig of geen zon, toch heb ik een kleurtje gekregen.

Deze wandeling heeft een glooiend landschap om echt wel je ogen de kost te geven.

Wil je graag de kalender van de bloesemperiode klik op foto.

Om onze volledige fotoreportage te zien klik hier.

Als je graag ook deze route wil bewandelen klik hier .

Vergeet niet te kijken naar Miekes blog.