Alden-Biesen naar Tongeren (Etappe 6 Via Limburgica)

Vandaag vertrekken we vanaf de parking aan Belgische Landcommanderij van de Duitse Orde, een middeleeuwse geestelijke ridderorde (geestelijken te paard en zwaard).   

We wandelen onder de statige poortgebouw van ’t Gasthuis, hier roep ik Mieke en Jerry terug en zeg hen dat ze iets heel belangrijk voorbij wandelen “de schelp van de Compostella", die je in de zuil van de poort kan vinden”. 

Nu gaan we richting het oosten en klimmen langs de Maastrichterallee (is een dreef met lindenbomen en heeft een lengte van 600 meter en is eind 16^de eeuw aangelegd)  naar het Apostelhuis.

Het gebouw rechts is het apostelhuis en links van de poort is de Trompetterswoning, waar de poortwachter verbleef. Het poortgebouw is nu een knooppunt voor wandelaars en fietsers, men kan ook zeggen dat hier een vijfsprong van wegen zijn.

We nemen hier de keiberg en komen we in een schitterend glooiend landschap een prachtig kleurenpakket  door de aangeplante en gezaaide gewassen.

Voor we een grote baan over moeten zien we boven het goudkleurig graanveld (gerst) zwaluwen sierlijk rondvliegen, hier hebben we wel een dikke vijf minuten gestaan om van het showspel te genieten.

We kruisen de baan die Tongeren met Mopertingen verbind en komen aan het gehuchtje Weert  van Grote-Spouwen om van hieruit de molenbeek over te steken.

Net na de beek zie ik tussen de bomen door een kerk in Neoromaanse stijl, terwijl Mieke en Jerry een Vlaamse gaai gespot hadden.

We wandelen langs de kerk en houden er even pauze, van hieruit zie je vierkante toren die opgetrokken is uit mergelsteen. Het onderste deel is uit 1757 en werd gespaard bij de bouw van de nieuwe  Sint-Hubertuskerk te Membruggen.

Membruggen ligt op de grens van Vochtig- en Droog-Haspengouw op een hoogte van ongeveer 90 meter.

Heeft ook verschillende typische en mooie gesloten vierkant hoeves met poorthuizen.

 In een nis in de voorgevel staat een oud Sint-Jansbeeldje. 

Daaronder staan de moraliserende woorden:

 'Drinkende Menschen denken niet' en 'Denkende Menschen drinken niet'.

Terwijl ik het beeldje en de tekst aan het fotograferen was, vraagt een man in zijn werkkledij of we het gebouwtje eens van binnen wilden bekijken.

Foto van 2005 

Mieke en ik gingen op zijn uitnodiging in. 

Een hele uitleg kregen we hoe hij het gebouwtje in zijn eer hersteld, tevens kregen we ook de geschiedenis hierover.

“Rond de jaren 1850 waren er in Membruggen  een bevolkingsaantal van ca. 500 mensen, niet minder dan zes dorpsbrouwerijen. Met 27 herbergen op 80 huizen kreeg Membruggen als bier- en vooral jeneverdorp een kwalijke reputatie.

In 1905 greep pastoor Lenaerts in en richtte samen met een viertal zware jeneverdrinkers een Matigingsbond op: 'Onthoudersbond Sint-Jan'. Medestichter Mathijs Martens stelde zijn woning als vergaderlokaal ter beschikking. Hijzelf bekeerde zich van verwoed drinker tot geheelonthouder. In het lokaal bevonden zich stoelen, tafels, een biljart en... frisdrank. Alcoholische dranken waren uit den boze.”

Ik zie in die ruimte een glazenkast staan waar de vaandels zijn in opgeborgen.

Via internet heb ik dan twee foto’s kunnen bemachtigen en de datum die er op staat is gelijk de datum van wanneer het gebouwtje is gebouwd. 

De matigheidsbond "St. Jan" bestaat nog steeds. Het gebouw zelf - ook spottend "de waterbond" genoemd - doet nu dienst als jeugdlokaal.

Tijdens het schrijven van deze blog heb ik nog een foto kunnen bemachtigen 

via Historische Kring Membruggen

In 1955 werd het 50 jarig bestaan gevierd.
De jonge man vooraan rechts is Hubert Thys de huidige voorzitter van de Matigheidsbond Sint-Jan. Hij is de bezieler en de "instandhouder" van het gebouw en de vereniging.
De zelfde man kan men hier boven zien van het jaar 2005.

Al klimmend en dalend gaat de wandeling verder  met bomen vol maretakken tot bij het wijnkasteel van Genoelselderen.

Het Wijnkasteel is met 22 ha wijngaarden het oudste, grootste en meest veelzijdige wijngoed van België.

Van zodra we onderdoor de E313 wandelen wijken we even af van de “Via Limburgica” hier lieten we de honden even vrije loop waar ze enorm van genoten hebben. Gelijkertijd kwam er een vliegtuig over ons gevlogen dat we goed op beeld konden vastleggen.

Hierna hielden we pauze aan de bij-kerk van de Sint Stephanuskerk dat op grondgebied van Ketsingen staat.

Na onze pauze gaat de wandeling verder, is een gebouw aan de rand van de galgenbergbos en net voor het stedelijk kerkhof van Berg (Tongeren) staat boven een deur “School” in mijn ogen een vervallen gebouw.

klik op de foto voor info!

  Er naast staat een grote olifant en daar achter nog enkele andere dieren. Aangezien ik er niets over terug vind, zal het een opslagplaats zijn om deze pronkstukken te stockeren.

Dit zou de oudste kerk van België zijn, werd ons later op de dag verteld.

Ondertussen komen we aan  Sint Martinuskerk, kerk van het dorp Berg ligt op een aanzienlijke hoogte boven de omringende valleien van de Jeker en de Demer.

Vanop de kerkheuvel kan men de basiliek van Tongeren zien.

Het embleem van de Compostella kregen we terug in beeld en we naderden de woning van twee vervende wandelaars en lid van de “Vlaams Compostelagenootschap”.

Malou & Jean verwelkomde ons met fris bruisend water, koffie en heerlijke kersen. Tevens vertelden zij hun verhalen met de bijhorende foto’s over de gewandelde wegen naar Compostella.

Voor we de laatste kilometers inzette kregen we van hen nog elk een batch en hoorden we voor het eerst 

¡Buen camino!. 

Pelgrims naar Santiago begroeten elkaar met een Buen Camino (goede tocht).

Het is nu richting de Blaarmolen en wandelen langs de Jeker richting eindpunt waar de fiets staat en komen nog langs de Kevieboom.

Het was mijn beurt om met de fiets de wagen te gaan halen en reed dan 9 km naar het startpunt, maar ondertussen nam ik ook wat foto’s en ja ook deze rit heeft een eigen gpx-bestand.

Op de weg naar de wagen fietste ik langs de Leopoldwal om daarna onder het spoor door te rijden richting Rijkhoven en kwam het Biesen menneke tegen dat naast een Lourdesgrot staat.

                              

Met wat opzoekwerk over Membruggen, kwam ik een gelegenheidsgeschrift met een actuele inhoud  tegen en zie je dat een pandemie een weerkerend fenomeen is.

De Spaanse griep was een beruchte griep-pandemie uit de jaren 1918-1919. Deze wereldwijde epidemie eiste naar schatting 20 tot 100 miljoen levens, een aantal dat het totale dodental van de Eerste Wereldoorlog ruimschoots overtreft.  Het virus dat de Spaanse griep veroorzaakte was van het type H1N1.

Er zijn zo'n 200 foto's genomen tijdens deze tocht en dus te veel om ze hier te plaatsen.

Wil je ook zien hoe mooi de tocht was klik hier en als je graag ook dit stuk trail wil wandelen klik hier op GPX-bestand.

(Even vermelden dat in elk verslag verborgen linken te vinden zijn)