We starten aan Sint-Theresiakerk te As waar we gestopt waren
bij etappe 3.
Deze Neogotische kerk is de parochiekerk van As en werd op 13
januari 1932 in gebruik genomen.
Gemeente As is gelegen op het Kempens plateau, in het midden
tussen de Demer- en de Maasvallei en daarbij op de waterscheiding (Waterschei)
van het Schelde- en Maasstroomgebied.
We verlaten het bebouwd gebied , komen langs een oud en verlaten verbindengsspoor van de koolmijnen en steken daarna via een wildrooster de druk
bereden Europalaan over, zo komen we in het rustgevend groen gebied.
Ondertussen is het beginnen te regen en besloten we om toch de regen poncho aan te doen. De regen gaf een heel ander sfeer in het bos, het
voelde heel mysterieus aan.
De honden trotseerde de grote plassen, waarbij de kleintjes
bijna kopje onder gingen, de plassen waren verrassend diep.
We wandelden door
hoog gras en in een paar seconden waren mijn voeten door en door nat, zou niet
mogen met nieuwe wandelschoenen die nog maar drie keer gedragen zijn.
Goed het
is nu zo, het zou de pret toch niet bederven.
We komen aan een indrukwekkend ecoduct die de snelweg E314
overspant, eigenlijk bijna niet te geloven dat hier in het midden van het groen
een snelweg kruist.
In de verte horen we kanon- en geweerschoten, we naderden
duidelijk een militaire domein, deze hadden we reeds beleefd tijdens de
wandeling van Kattevenia. Net voor het militair domein heb je een monumentvan WW2
Stilaan komen we terug in een bewoond gebied te Wiemesmeer,
waar de neogotische St.-Jozefskerk te bewonderen is.
Deze werd gebouwd voor de tweede wereld oorlog, tussen 1936 (koor en dwarsbeuk) en 1940 (schip).
Als voorbeeld
voor deze kerk gold de 15e-eeuwse
abdijkerk van Hocht. "Hocht" zou
tevens de naam van een 10e-eeuws graafschap zijn geweest.
We naderen wederom een
Lourdes Grot, die met vereende kracht
gebouwd werd door de plaatselijke bewoners in 1924 en mei 1925 werd deze
ingehuldigd. Voor die tijd stond hier enkel een O.L. Vrouwenbeeld. In de loop
der jaren werden de grot en haar omgeving stelselmatig verfraaid met enkele
kapellen, een bidruimte, een kaarsenhal en een mooi park met kunstige beelden
en achteraan de kruisweg.
De man die hier aanwezig was en de plek proper hield heeft
de camino 2X gelopen, waarvan je de pelgrimsstaf kan bezichtigen in de grot. Een pelgrimsstaf
die deel uitmaakt bij de standaarduitrusting hebben een diepe sacrale en
symbolische betekenis voor elke pelgrim.
Na de grot kwamen we langs ‘Kruislieveheer
aan de Zeswegen’. En inderdaad, als je de onverharde wegen erbij optelt, komen
hier zes wegen bijeen.
Mathijs Thijssens liet hier in 1907 een Kruislieveheer
oprichten uit dankbaarheid voor genezing van een verschrikkelijke ziekte aan
het been, ‘zevenoog’.
De laatste kilometers worden ingezet en komen we langs
Papendaalheide en kon men vingerhoedkruid, de estdoorn, dagkoekoeksbloem, de
grote margrieten, dode bomen, Bonte specht, botvink, kauw, reiger
en ga maar zien, we hadden echt veel te zien.
Het bijzondere waren de
termietenhopen en de zwavelzwam.
We genoten niet enkel van de natuur, maar ook van ons historisch en
religieus erfgoed.
Ook hebben we de peilen van de Camino kunnen volgen
Het eindpunt en Jerry mocht met de fiets de wagen gaan halen.
Met deze kunnen we zeggen dat het weer een geslaagde dag
was.
Het minst prettige waren de overtallige teken, waarvan er twee op mijn lichaam zaten en Mieke ze heeft verwijderd.
Het GPX-bestand vind u hier van het traject en meerdere
foto’s kan je hier bekijken.
Ook Mieke heeft een blog geschreven.
Reacties
Een reactie posten